Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ
Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

 

Τάβε-α και ταβἔτσσιε: Μικρό χάλκινο ταψάκι.

Ταγιανί^ου-ου: Του Αγίου Ιωάννη, του Αηγιαννιού.

Τάγι^ου: Κόβω, περισσότερο με την έννοια σφάζω. Τιγιάρι-α: το κόψιμο, σφάξιμο. Τιγιάτ^ου-ου: σφαγμένος, κομμένος. Πληθ.: τιγιάτσ^ι-ιε. Θηλ.: τιγιάτε-α. Πληθ.: τιγιάτι-λι. Τιγιτούρε-α: η κοψιματιά.

Ταζἔ^ου-ου: Νωπός, πρόσφατος, φρέσκος, σημερινός.

Τάϊφε-α: Ομάδα, ομήγυρη, οικογένεια.

Τακαέμι-α: Ομάδα, παρέα, τακίμι.

Ταλάζε: Κύμα θάλασσας άγριο.

Τάλαρ^ου-ου: Κάδος μεσαίου μεγέθους και τάλιρο νόμισμα.

Ταμ/πανάρ^ου-ου: Τυμπανοκρούστης, οργανοπαίχτης. Τέμ/πινε-α: τύμπανο.

Ταμάμ^ου: Ακριβώς, ακριβής, πλήρης, σωστά.

Ταμπάκ^ου-ου: Ταμπάκος. Ταμπακιἔρε-α: ταμπακιέρα.

Ταμπἔτι-α: Συνήθεια, έξις, χαρακτήρας.

Τάξι-α: Τάξις. Ταξίδ^ου-ου: το ταξίδι.

Ταξιράτι-α: Αιτία, αφορμή, ήταν να γίνει.

Τάρε-α: Το απόβαρο, η τάρα.

Ταϼταπίκι^ου-ου: Ο κοριός.

Τάσ^ι: Για να. Π.χ.: άϊντι τασ^ι φούγκ^ου: έλα για να φύγω.

Τάτι: Πατέρας με την έννοια μπαμπάς. Δες πρίν/τι-λι.

Τάτσ^ι: Σώπα, μη μιλάς, πάψε, σκάσε.

Τάχα-τάχαμου: Δήθεν. Τάπε-α: τάπα.

Τάχινα: Νωρίς το πρωί, ταχιά.

Τέϊ τέϊ: Πέρα για πέρα, όλο, ολόκληρο.

Τένγκ-τίγκα: Π.χ.: σ^ι κρἔκ^ι σ^ι φάτσ^ι τένγκ: να σκάσεις, να κάνεις παφ, να εκραγείς, να εξαερωθείς.

Τἔνντε-α: Σκηνή, αντίσκηνο.

Τεράφι-α: Ομάδα, μπουλούκι, συμμορία κλεφτών.

Τέϼτσε-α: Το πίτουρο. Πληθ.: τέϼτσι-λι.

Τἔτε-α: Η θεία. Πληθ.: τἔτι-λι.

Τἔλ^ου-ου: Σύρμα, το τέλι.

Τζαμἔτζ^ου: Ζουμώνω, δημιουργώ ζωμό. Τζάμε-α: το ζουμί. Τζιμόσ^ου-ου: ζουμερός. Πληθ.: τζιμόσ^ι-ε. Θηλ.: τζιμώσε-α. Πληθ.: τζιμώσι-λι.

Τζάτσι: Ο αριθμός δέκα. Τζάτσιόρ^ι: δέκα φορές.

Τζέκαε: Πως και ότι. Π.χ.: τζε καε βίνι: πες πως, και ότι, ήρθε.

Τζέκ^ου: Λέω, λέγω, μιλάω. Τζιτσἔρι-α: το λέγειν. Τζέσ^ου-ου: υπομένως. Πληθ.: τζέσ^ι-ιε. Θηλ.: τζέσε-α. Πληθ.: τζέσι-λι.

Τζέντζερ^ου-ου: Ο τζίτζικας.

Τζέϼ^ου-ου: Ο ορός, το τυρόγαλο.

Τζἔτζυτ^ου-ου: Το δάχτυλο. Πληθ.: τζἔντιτι-λι.

Τζιαμανντάνε-α: Ένδυμα πάνω από το πουκάμισο μέχρι τη μέση. Τζαμαντάνι.

Τζιάμ^ου-ου: Το τζάμι. Τζιἔπι-α: τσέπη.

Τζιάνε-α: Το βουνό. Πληθ.: τζἔνι-λι, έτσι λέγονταν παλιότερα και το νεκροταφείο. Π.χ.: στι μέκαε τζιάνα: να σε φάει το νεκροταφείο στο βουνό, πιθανότατα από τα υψώματα που έφτιαχναν τα νεκροταφεία λόγω του ότι ο τάφος γίνονταν πολύ ρηχός, ώστε να μην κινδυνεύει να παρασυρθεί από τα νερά. Τζιάνε: βουνό είναι η κατοικία και ιδιοκτησία της θεάς Διώνη-Ντιάνα, θεά του κυνηγιού και της άγριας φύσης και προστάτης των ζώων και των κτηνοτρόφων.

Τζιάντε-α: Το δαδί. Τζιάμπα: χωρίς χρήματα, δωρεάν.

Τζιβικουσἔστ^ου: Καρφώνω κάτι με ξύλινο καρφί. Τζιβίκ^ου-ου: το ξύλινο καρφί.

Τζιερεμἔ^ου-ου: Ζημιά, ζημιάρης, πρόστιμο, τζερεμές.

Τζιζάϊ και γκιζάϊ: Πληρωμή προστίμου, ζημιάς, φόρος.

Τζι^ιάνε-α: Νύφη της μυθολογίας, πολύ αγαπητή και η Θεά Διώνη. Ντιάνα ή τζι^ιάνα: είναι σε ευρεία χρήση και σήμερα μαζί με το μανάρι μου, βυζαχτάρι μου, τζι^ιάνα μου, δηλώνει και παράκληση, ικεσία και κάποιον φόβο.

Τζίνιρι-ϼε: Ο γαμπρός για τα πεθερικά. Πληθ.: τζίνιρ^ι-ιε.

Τζινουκἔτζ^ου: Πέφτω στα γόνατα, γονατίζω, προσεύχομαι.

Τζινούκι^ου-ου: Το γόνατο. Πληθ.: τζινούκ^ι-ιε και τζινούκι-λι.

Τζιντζί-α: Το ούλο. Πληθ.: τζιντζί^ι-λι.

Τζιό^ι-α: Πέμπτη μέρα.

Τζιόνι-λι: Νέος, ανδρείος, λεβέντης, παλικάρι. Πληθ.: τζιόνν^ι-ιε. Τζουμάνι-α: η λεβεντιά, η παλικαριά.

Τζιουβαΐρ^ου-ου: Κόσμημα, τζοβαΐρι.

Τζιούκ^ου-ου: Μικρό ύψωμα, λέγεται και τούμμπε-α και τζιούμμπε, τύμβος.

Τζιουμιτάτι-α: Το μισό, στη μέση. Σου πιϼτσέμ^ου πι τζιουμιτάτι: να το μοιράσουμε στη μέση, στα δύο.

Τζιούνγκι^ου: Καρφώνω με μαχαίρι άνθρωπο, μι τζιούνγκι^ου: καρφώνομαι με μαχαίρι, αυτοτραυματίζομαι, αυτοκτονώ. Τζιουνέπουν^ου-ου: το δένδρο, κέδρος.

Τζιούντικ^ου: Μιλώ, κουβεντιάζω, μουρμουρίζω, συνδιαλέγομαι. Τζιουντικάρι-α: κουβεντολόι. Τζιουντικάτ^ου-ου: Κουβεντιασμένος όχι για καλό. Πληθ.: τζιουντικάτσ^ι-ιε. Θηλ.: τζιουντικάτε-α. Πληθ.: τζιουντικάτι-λι.

Τζούε-α: Ημέρα. Πληθ.: τζέλι-λι.

Τζουμάρ^ου-ου: Η περίφημη φλογέρα του «βλάχου» βοσκού.

Τζιούμμπε: Καρούμπαλο, μικρός τύμβος.

Τι καἔκινε: Για ευχαρίστηση-απόλαυση, τι καλά που έκανες, λέγεται όταν κάποιος λέει πως έκανε κάτι που ευχαριστεί τον συνομιλητή του. Π.χ.: γ^ι ντἔντου ούνε τσι αντούσι τρἔι όρι αφίγκαιρα: του έδωσα μία που έφερε τρεις φορές γύρω. Έχιου τι καἔκινε: άϊ, το ευχαριστήθηκα.

Τι: Σε. π.χ.: τι φἔτσι: σε έκανε.

Τιάκαε-α: Θήκη μαχαιριού και χειρολαβή μαχαιριού.

Τιάφ^ου-ου: Θειάφι. Ντιλάλ^ου-ου: ντελάλης.

Τικαινἔστ^ου: Κοπανάω, του την φέρνω, τα λέω φόρα παρτίδα. Π.χ.: γιου λι τικαινί^ι: του τα κοπάνησα χωρίς περιστροφές, στα ίσια.

Τιμμπάρι-α: Ανδρική μάλλινη κάπα.

Τιμμπἔλ^ου-ου: Τεμπέλης.Τιξέστ^ου: τάζω.

Τιμμπούρι^ου-ου: Πρόωρα γεννημένο αρνί.

Τινγκαινἔστ^ου: Γεμίζω ασφυκτικά, τιγκάρω μεταφορικά, λέγεται για το πνίγομαι από πάθος, από αδικία, σκάω είμαι έτοιμος να εκραγώ.

Τίνι: Εσύ, αντωνυμία δευτέρου προσώπου.

Τινικἔλ^ου-ου: Λευκοσίδηρος, τενεκές. Τιχνίτ^ου-ου: τεχνίτης.

Τίνιρ^ου-ου: Νέος, νεαρός, τρυφερός. Θηλ.: τίνιρε-α.

Τιννί-α: Η τιμή, η υπόληψη. Τιννίσ^ι ά^ι: με το συμπάθιο, τιμή νά 'χεις.

Τιννισἔστ^ου: Τιμώ, υπολείπτομαι. Τιννισἔρι-α: η τίμηση.

Τιννισίτ^ου-ου: Τιμημένος. Πληθ.: τιννισίτσ^ι-ιε. Θηλ.: τιννισίτε-α. Πληθ.: τιννισίτι-λι.

Τίνντ^ου: Τεντώνω, εκτείνω, εξαπλώνω, απλώνω. Τινντἔρι-α: το τέντωμα. Τἔσ^ου-ου: τεντωμένος, απλωμένος, ξαπλωμένος. Πληθ.: τἔσ^ι-ιε. Θηλ: τἔσε-α. Πληθ.: τἔσι-λι: έχει και την έννοια τεντωμένος, ξαπλωμένος στο κρεβάτι.

Τιντζιἔϼ^ου-ου: Κατσαρόλα, τέντζερης.

Τιού-τιγιού: Για πού. Π.χ.: τιού νκισίσσ^ι: για πού κίνησες.

Τιπώϼε-α: Τσεκούρι. Τιπουϼέτσε-α: το μικρό τσεκουράκι.

Τιρβέτσσιου: Μικρός δερμάτινος ασκός.

Τιργισἔστ^ου: Ταιριάζω, συνταιριάζω. Δες ντουσἔστ^ου.

Τιϼκαινέ-λου και τριχαινέ-λου: Ο τραχανάς.

Τιρτζέ^ου-ου: Όψιμος, αργοπορημένος, γεννημένος αργά.

Τισάγκαε-α: Διπλό σακίδιο, διπλός ντρουβάς, το δισάκι.

Τίφ^ου-ου: Η ασθένεια, τύφος.

Τιχισἔστ^ου: συναντώ, τυγχάνω. Τίχι-α: η τύχη. Τιχιρό-λου: το τυχερό.

Τιψί-α: Χάλκινο μαγειρικό σκεύος, ταψί.

Τόπουλ^ου-ου: Ο ανάπηρος, ο κουτσός.

Τόπ^ου-ου: Μπάλα, σφαίρα, τόπι. Τόκ^ου-ου: ο τόκος.

Τόρα: Τώρα όπως στην ελληνική.

Τόϼκ^ου: Γνέθω στη ρόκα. Τουϼτσἔρι-α: το γνέσιμο.

Τόϼ^ου: Στρέφω, γέρνω, γυρίζω. Τουϼάρι-α: το γύρισμα. Τουϼάτ^ου-ου: γερμένος, γυρισμένος, στρεμμένος. Πληθ.: τουϼάτσ^ι-ιε. Θηλ.: τουϼάτε-α. Πληθ.: τουϼάτι-λι. Εδώ ανάγεται η περίφημη φράση: τώϼε φράτε τώϼε: γέρνει αδελφέ γέρνει, που κατέστρεψε μία μεγάλη εκστρατεία. Αυτή η φράση ειπώθηκε τον 5^ο μ.Χ. αιώνα και φέρεται ως η πρώτη καταγραμμένη «βλάχικη» φράση. Την είπε ένας στρατιώτης στον μπροστινό του για να γυρίσει να δει το ζώο που τραβούσε γιατί έγερνε το φορτίο του. Ο μπροστινός το γέρνει το εξέλαβε ως γύρνα και το ψιθύρισε στον μπροστινό του και ο μπροστινός του μπροστινού στον μπροστινό όπου με απίστευτη ταχύτητα πέρασε σ’ όλο το στράτευμα το οποίο πανικόβλητο τράπηκε σε φυγή. Αυτά τα λίγα μιας και δεν είναι του παρόντος.

Τόϼσ^ου: Γνεμένος. Θηλ.: τώϼσε-α.

Τότινα και τουτούνε: Πάντοτε, ανέκαθεν.

Του: Στο και στη. Π.χ.: τουϼέ^ου: στο ποτάμι, του αμάρι: στη θάλασσα.

Τουκιἔστ^ου: Λιώνω. Τουκιἔρι-α: το λιώσιμο. Τουκίτ^ου-ου: λιωμένος. Πληθ.: τουκίτσ^ι-ιε. Θηλ.: τουκίτε-α. Πληθ.: τουκίτι-λι.

Τουνἔρικ^ου: Βραδιάζω, νυχτώνω. Τουνουκάρι-α: το βράδιασμα. Τουνἔρικαε: βραδιάζει. Τουνουκαέ: βράδιασε.

Τούνντ^ου: Κουρεύω. Τουνντἔρι-α: το κούρεμα. Τούνσ^ου-ου: ακούγεται τούμσ^ου, ο κουρεμένος. Πληθ.: τούμσ^ι-ιε. Θηλ.: τούμσε-α. Πληθ.: τούμσι-λι.

Τουπουρἔστ^ου & τούπουρ^ου: Περιττεύω, περισσεύω, υπέρ του δέοντος. Τἔπιρε: περίσσιο. Τουπουρίτ^ου-ου: περισσευούμενος. Θηλ.: τουπουρίτε-α.

Τούϼε-α: Το τριζόνι. Τουϼτούρε-α: τρυγόνι.

Τουϼέσστι-α: Στάνη προβάτων και γιδιών.

Τούϼκ^ου: Τούρκος και γενικά μωαμεθανός-μουσουλμάνος και οποιοσδήποτε μη Χριστιανός. Πι κάπου α τούϼτσουλου: στο κεφάλι των Τούρκων, είναι το αντίστοιχο της ελληνικής: χτύπα ξύλο και μακριά από εδώ.

Τουρμπάτ^ου-ου: Τρελός, διαταραγμένος. Πληθ.: τουρμπάτσ^ι-ιε. Θηλ: τουρμπάτε-α. Πληθ.: τουρμπάτι-λι.

Τούρμπ^ου: Τρελαίνομαι, μαίνομαι, λυσσώ, αγριεύω, ταραχή μυαλού για σκύλους, μεταφορικά λέγεται και για ανθρώπους. Τουρμπάρι-α: η τρελαμάρα.

Τουϼσσιάτ^ου-ου: Ζουληγμένος. Πληθ.: τουϼτσσιάτσ^ι-ιε. Θηλ.: τουϼτσσιάτε-α. Πληθ.: τουϼτσσιάτι-λι, λέγεται και τουϼτσσουλἔστ^ου και τούϼτσσι^ου.

Τούϼτε-α: Είδος ψωμιού, τούρτα. Τούβλαε-α: το τούβλο.

Τουϼτσσιέστ^ου: Ζουλάω, ξεζουμίζω. Τουϼτσσιάρι-α: το ζούληγμα.

Τουσσιέστ^ου: Είμαι κρυωμένος, βήχω. Τούσι-α: βήχας. Τουσσιέρι-α: το βήξιμο.

Τουτίπουτε-α: Η ζωική περιουσία, η περιουσία ζωντανών.

Τούτ^ου: Όλος, ολόκληρος. Πληθ.: Τούτσ^ι. Θηλ.: τούτε. Πληθ.: τούτι.

Τουτσσιένι-λι: Ξύλο που καίγεται, πριν γίνει κάρβουνο, θράκα.

Τούφε-α: Είδος φυτού, χορταρικού, δέσμη λουλουδιών ή άλλων.

Τράγκ^ου: Τραβάω, σέρνω, ανέχομαι, υποφέρω και μοιάζω κατά το ελληνικό: τραβάει (μοιάζει) προς τη μάνα της: τράτζι καέτε μέτα. Τριτζἔρι-α: το τράβηγμα. Τράπτ^ου-ου: ο τραβηγμένος. Πληθ.: τράπτσ^ι-ιε. Θηλ.: τράπτε-α. Πληθ.: τράπτιλι. Λέγεται και στράγκ^ου: τραβάω.

Τράμουρ^ου: Τρέμω, έχω τρέμουλο. Τρεμουράρι-α: το τρέμουλο.

Τραννταξἔστ^ου: Ταρακουνώ, τραντάζω.

Τράπ^ου-ου: Λάκκος, ξεροπόταμος, χαντάκι.

Τράστ^ου-ου: Σακίδιο, ντρουβάς.

Τρἔι: Τρία. Τρἔϊσπιρτζάτσι: δεκατρία. Τρἔϊτζέτσ^ι: τριάντα. Τρέϊσούτι: τριακόσια.

Τρἔκ^ου: Περνώ, διαβαίνω. Τριτσἔρι-α: το πέρασμα.

Τρέμμπε-α: Το υφάδι. Τράμμπε-α: ανταλλαγή, τράμπα.

Τρἔμπ^ου: Ρωτώ. Τριμπάρι-α: η ερώτηση, το ερώτημα. Τριμπάτ^ου-ου: ρωτημένος. Πληθ.: τριμπάτσ^ι-ιε. Θηλ.: τριμπάτε-α. Πληθ.: τριμπάτι-λι.

Τριαννταφίλαε-α: Τριαντάφυλλο. Τριαννταφιλιάου: τριανταφυλλιά.

Τρίγιρ^ου: Αλωνίζω. Τρίγιρου: το αλώνισμα. Αλόνι-α: το αλώνι.

Τρικούτ^ου-ου: Ο περασμένος. Πληθ.: τρικούτσ^ι-ιε. Θηλ.: τρικούτε-α. Πληθ.: τρικούτι-λι.

Τριννιψἔστ^ου: Βασανίζω, τυραννώ, ταλαιπωρώ.

Τρίτσα και ννιάρα: Παιχνίδι με τρία ή με εννιά πετραδάκια.

Τριφόγι^ου-ου: Το τριφύλλι. Τρισιάγι^ου-ου: το τρισάγιο.

Τρόπ^ου-ου: Διαγωγή, φέρσιμο, τρόπος.

Τρουμπἔτε-α: Σάλπιγγα, τρομπέτα. Τρουχό-λου: ο τροχός.

Τρουνντουλἔστ^ου: Τραντάζω, στραμπουλίζω. Τρουνντουλἔρι-α: το στραμπούληγμα. π.χ.: τρουνντουλί^ι μένα: στραμπούλιξα το χέρι.

Τρούπ^ου-ου: Σώμα, κορμί, παράστημα.

Τσάγιε-α: Νήμα τυλιγμένο μασούρι παχύ στη μέση και λεπταίνει προς τις άκρες. Μι φἔτσσι^ου τσάγιε: έγινα μασούρι, το λέμε όταν έχουμε φάει πολύ και φουσκώσαμε στην κοιλιά, την μέση του σώματος.

Τσακμάκ^ου-ου: Αναπτήρας παλιακός με το στουρνάρι και το φιτίλι, το τσακμάκι.

Τσάλ^ου: Εκείνη του. Λέγεται στη θέση του κυρία, κυρά Κώσταινα, η κυρία, η σύζυγος του Κώστα. Π.χ.: τσάλου = ατσά άλ^ου κόστα: εκείνη του Κώστα, η Κώσταινα.

Τσανγκάρ^ου-ου: Τσαγκάρης. Τσινγκρισούλαε-α: τσαγκαροσούβλι.

Τσάπ^ου-ου: Ο τράγος, ο τσάπος.

Τσάπουρ^ου-ου: Άγριο δέντρο και καρπός, τσαπουρνιά.

Τσάρκ^ου: Τα νεογέννητα ζώα, κυρίως πρόβατα - γίδια. Η περίοδος γέννας.

Τσέν^ου: Κρατώ, συγκρατώ, αντέχω. Τσινἔρι-α: το κράτημα. Τσινούτ^ου-ου: ο κρατημένος. Πληθ.: τσινούτσ^ι-ιε. Θηλ.: τσινούτε-α. Πληθ.: τσινούτι-λι.

Τσἔρμπ^ου-ου: Το ελάφι.

Τσέτσε-α: Μαστός, μαστάρι, βυζί. Πληθ.: τσέτσι-λι.

Τσἔτσιρε-α: Η ρεβιθιά και το ρεβίθι.

Τσι καρά και αμτσίκαρά: Βέβαια. Αμ’ τι δα.

Τσι νι: Που μας. Π.χ.: τσι νι βίνι: που μας ήρθε.

Τσι: Τι. Π.χ.: τσι φάτσ^ι; τι κάνεις; Σε ερώτηση.

Τσιάπε-α: Το κρεμμύδι φρέσκο και ξερό.

Τσσάπε-α: Βήμα.

Τσιάρε-α: Το κερί. Μι τουκί^ι μι φἔτσσι^ου κα τσιάρε μπουρμπάτε μιράτε: έλιωσα, έγινα σαν το κερί άντρα μου καημένε, λέει στίχος από βλάχικο τραγούδι.

Τσιβά: Κάτι, τίποτα. Π.χ.: βρἔ^ι τσιβά: θέλεις κάτι, θέλεις τίποτα;

Τσιγαιϼσἔστ^ου: Τσιγαρίζω, τηγανίζω. Τσιγαιρίδε-α: καμένο λίπος, τσιγαρίδα.

Τσιγάρι-α: Το τσιγάρο. Τσίκνε-α: τσίκνα καμένου φαγητού.

Τσιμμπίδε-α: Το πιρούνι, το τσιμπίδι, το εργαλείο τσιμπίματος.

Τσίν/τσι: Πέντε. Τσισπιρτζάτσι: δέκα πέντε. Τσιν/τζέτσ^ι: πενήντα.

Τσίνγκ^ου-ου: Ψευδάργυρος, ο τσίγκος.

Τσινγκρισούλαε-α: Τσαγκαροσούβλι.

Τσίν^ου: Δειπνώ. Τσίνε-α: το βραδινό φαγητό.

Τσιουνγκρισἔστ^ου: Τσουγκρίζω.

Τσίπουρ^ου-ου: Απόσταγμα σταφυλιών, τσίπουρο.

Τσιριπόνι^ου-ου & τσιλιπόνι^ου: Αυτός που ζητιανεύει ψωμί. Θηλ.: τσιλιπώνιε-α.

Τσίϼ^ου-ου: Το κόσκινο, το κοσκινιστήρι. Τι τσίρι.

Τσρούχι-α: Παπούτσι, πέδιλο, τσαρούχι.

Τσσιάϊ-α: Το βουνίσιο τσάϊ.

Τσσιακαέϼ^ου-ου: Ο αλήθωρος. Θηλ.: τσακαέϼε-α: το τσακίρικο μάτι.

Τσσιάκαλ^ου-ου: Το άγριο ζώο (τσακάλι).

Τσσιανάκαε-α: Πύλινο σκεύος, αργότερα χάλκινο, για την φωτιά.

Τσσιάρκ^ου-ου: Ο κόκκορας από το ντουφέκι.

Τσσιάφκαε-α: Φλιτζάνι μεγάλο, κύπελλο, η τσιάφκα.

Τσσιἔνικ^ου-ου: Αρχηγός ποιμενικής πατριάς, ο τσέλιγκας.

Τσσικαινἔσστι: Χτυπάει ρυθμικά, τσοκανάει.

Τσσικαινἔστ^ου: Χτυπάω συνέχεια ρυθμικά, εκνευριστικά. Το λέμε συνήθως για πληγή που αισθανόμαστε ρυθμικά τον χτύπο της καρδιάς.

Τσσικαιρίκι-α: Εργαλείο για την λέπτυνση του νήματος, το τσικρίκι.

Τσσιλἔκ^ου-ου: Το ατσάλι. Τσσιλἔκι: ατσαλένιος.

Τσσινγκαἔγι^ου-ου: Το τσιγκέλι.

Τσσιόγι^ου: Ο εαυτός, τα σωθικά για ζώα και ειδικά για τα σκυλιά. Το λέμε όταν ο σκύλος τη νύχτα ουρλιάζει σαν λύκος που το θεωρούμε κακό οιωνό, προμήνυμα θανάτου. Γιου σ^ι μέτσ^ι τσσιόγιου: που να φας τον εαυτό σου, τα σωθικά σου.

Τσσιόκ^ου-ου: Το σφυρί, το τσόκο, μεταφορικά ο τσόκος: το πέος.

Τσσιουκουτἔστ^ου: Χτυπάω με το σφυρί (τσόκο), συγκρούω. Μι τσσιουκουτἔστ^ου: χτυπιέμαι, πασχίζω, προσπαθώ συνήθως μάταια.

Τσσιούμε-α: Το πίσω και πάνω μέρος του κεφαλιού.

Τσσιουμιάλαε-α: Ανεξέλεγκτη κατάσταση, ο μεγάλος χαμός.

Τσσιουμίνγκου και τσσουμάνγκα: Η περίφημη γκλίτσα του βοσκού.

Τσσιουντισἔστ^ου: Θαυμάζω, μένω έκθαμβος. Τσσιουντί-α: το θαύμα. Τσι τσσιουντί σ^ι φἔτσι; τι θαύμα έγινε; Ή μάρι τσσιουντί σ^ι φἔτσι: μεγάλο θαύμα έγινε.

Τσσιουπάρι-α: Γυναικείο κάλυμμα κεφαλιού σηκωμένο ψηλά που χαρακτήριζε τις «Αρβανιτοβλάχισες». Νου άρι χάρι καε νου άρι νκάπ^ου τσσιουπάρι: δεν έχει χάρη γιατί δεν έχει στο κεφάλι τσουπάρι.

Τσσιουφλίκ^ι-α: Μεγάλο κτήμα, ιδιοκτησία, τσιφλίκι.

Τσσιρἔκ^ου-ου: Το ένα τέταρτο της ώρας. Λέγεται όταν θέλουμε να δηλώσουμε συντομία. Π.χ.: ούν^ου τσσιρἔκ^ου ουσ φάκ^ου: ένα τέταρτο θα κάνω.

Τσσιρννίδε-α: Το κεραμίδι. Κεραμίδε-α: αντικείμενο που σε βρίσκει στο κεφάλι. Όπως το ελληνικό, μου ήρθε κεραμίδα.

Τσσιτσιόϼ^ου-ου: Το πόδι. Πληθ.: τσσιτσώϼε και τσσιτσσιώριλι.

Τσσιώρε-α: Κορδόνι για το δέσιμο της κάλτσας στη γάμπα και γενικά κορδόνι.

Τσσιώρικ^ου-ου: Η περικνημίδα. Πληθ.: τσσιώριτσ^ι και οι κεντημένες επωμίδες.

Τσσούκαε-α και τσουλουμμπἔτ^ου-ου: Κορυφή λόφου ή βουνού.

Τσσυράπ^ου-ου: Αρτοποιείο, ο φούρνος, τσουράπο.