Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ
Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

 

λα: Επιφώνημα κλητικό γυναικών σε τόνο συμπάθειας και αγάπης. Π.χ.: λα άτε: ω μητέρα και με τόνο επιθετικό. Π.χ.: να λα: βρε εσύ. Κλήση της γυναίκας προς τον άντρα της: να λά^ι: βρε εσύ! Κλήση ανδρών προς γυναίκες: ολά: βρε.

λα: Πρόθεση κίνησης και στάσης. Π.χ.: νἔνγκ^ου λα ό^ι: πάω στα πρόβατα. Έστι λα ό^ι: είναι στα πρόβατα.

Λα: στο, στη. Π.χ.: λα κάσα αλού^ι: στο σπίτι του. Λα μέσα αγιἔ^ι: στη μάνα της.

Λαγαρισἔστ^ου: Ξεκαθαρίζω, λαγαρίζω. Λαγαρισίτ^ου-ου: Λαγαρισμένος.

Λαεκαερμἔτζ^ου: Δακρύζω. Λαεκαερμάρι-α: δάκρυσμα. Λαέκαιρ^ου-ου: Δάκρυ. Πληθ.: λαέκαιϼ^ι-ϼε. Λαεκαερμάτ^ου-ου: Δακρυσμένος. Πληθ.: λαεκαερμάτσ^ι- ιε. Θηλ.: λαεκαερμάτε-α. Πληθ.: λαεκαερμάτι-λι.

Λαένε-α: Μαλλί. Λαενόσ^ου-ου: μαλλιαρός. Πληθ.: λαενόσ^ι-ιε. Θηλ.: λαενώσε-α. Πληθ.: λαενώσι-λι.

Λαεπούσι^ου-ου: Φυτό με πλατιά φύλα και κίτρινα άνθη.

Λαεπούσσιε-α: Το κάτω σαρκικό μέρος του αυτιού.

Λαεχτάρι-α: Τρόμος, φόβος, λαχτάρα.

Λαθιψἔστ^ου: Σφάλω, λαθεύω. Λάθ^ου-ου: Λάθος.

λά^ι και αλά^ι: Επιφώνημα κλητικό συμπάθειας γυναικών προς άντρες. Π.χ.: λά^ι και λαέ τάτε: ω και βρε πατέρα. Κλήση ανδρών προς άντρες, π.χ.: τσι τζέτσ^ι λαε και λά^ι φράτε: τι λες βρε αδερφέ. Με τόνο αυστηρό και επιθετικό μεταξύ ανδρών: αλά^ι τσιφάτσ^ι ατσία: έϊ και βρε εσύ τι κάνεις εκεί!

Λαϊἔστ^ου: Μαυρίζω. Λαιάτσε-α: μαυρίλα. Λάϊ^ου-ου: μαύρος. Πληθ.: λά^ι-ιε. Θηλ.: λά- ϊε-α. Πληθ.: λά^ι-λι.

Λάϊνε-α: Ευνοϊκότητα, ευκολία, εύκολα. Φέρε λάϊνε: χωρίς ευκολία.

Λαινντιτζέστ^ου: Αρρωσταίνω, νοσώ. Λαινγκώρι-α: αρρώστια. Λαινγουρόσ^ου-ου: Αρρωστιάρης. Λαέντζιτ^ου-ου: άρρωστος. Πληθ.: λαέντζιτσ^ι-ιε. Θηλ.: λαέντζιτε-α. Πληθ.: λαέντζιτι-λι.

Λαιπούντε-α: Κάλτσα. Πληθ.: λαιπούτζι-λι. Δες και πιϼπόντι.

Λάκ^ου-ου: Λίμνη. Λαμαρίνε-α: λαμαρίνα.

Λαλανγκίτε-α: Ζυμαρικό γλύκισμα κυρίως Χριστουγέννων.

Λάλι: Θείος. Λάστιχ^ου-ου: λάστιχο.

Λάμιε-α: Δράκος, στοιχειό, λάμια των νερών.

Λάμμπε-α: Λάμπα, λαμπτήρας. Λαμμπάδε-α: λαμπάδα.

λά^ου: Πλένω. Μι λά^ου: πλένομαι. Λάρι-α: πλύσιμο. Λάτ^ου-ου: πλυμένος. Πληθ.: λάτσι-ε. Θηλ.: λάτε-α. Πληθ.: λάτι-λι.

Λάπ^ου-ου: Αυτιάς, έχει μεγάλα αυτιά, ο λάπος.

Λάπτι-λι: Το γάλα. Λαπτώρε-α: γαλατόπιτα.

Λαπτούκαε-α: Άγριο λαχανικό, γαλατσίδα.

Λαρτζἔστ^ου: Πλαταίνω, φαρδαίνω. Λαρτζίμι-α: φαρδύτητα. Λάργκ^ου-ου: φαρδύς. Πληθ.: λάρτζ^ι-ιε. Θηλ.: λάργκαε-α. Πληθ.: λάρτζι-λι.

Λάτσ^ου-ου: Θηλιά-λάσο.

Λαφαζάν^ου-ου: Πολυλογάς, φλύαρος. Θηλ.: λαφαζάνε-α.

Λεβἔνντ^ου-ου: Λεβέντης. Λέπρε-α: λέπρα.

Λἔγκ^ου: Δένω. Λιγκάρι-α: δέσιμο. Λιγκαιτούρε-α: το σημείο του δεσίματος.

Λἔμαργ^ου-ου: Λαίμαργος. Δες και φουμουτόσ^ου.

Λἔμ^ου: Ξύλο και μεταφορικά: Ουσ μέτσ^ι λἔμ^ου: θα φας ξύλο.

Λἔρε-α: Ακαθαρσία, λέρα. Λιβάν^ου: λιβάνι.

Λἔφα και λιφτιρία: Ελευθερία (όνομα).

Λἔφτιρ^ου-ου: Ελεύθερος. Λιβάνντε: λεβάντα. Λιβάδι-α: λιβάδι.

Λιάβε-α: Φιλονικία, τσακωμός, καυγάς.

Λιάγκιν^ου: Κουνώ την κούνια την σαρμανίτσα, λικνίζω το μωρό να κοιμηθεί.

Λίγδε-α: Λίπος, λίγδα. Λιλἔκ^ου: πελαργός, λελέκι.

Λιγκαἔνι-α: Λεκάνη. Λίψαν^ου: λείψανο.

Λιγκάτ^ου-ου: Δεμένος. Πληθ.: λιγκάτσ^ι-ιε. Θηλ.: λιγκάτε-α. Πληθ.: λιγκάτι-λι.

Λιἔλιε: Επιφώνημα: ο καημένος. Οχ λἔλε: οϊμέ, αλίμονο.

Λικουρίκι^ου-ου: Πυγολαμπίδα, κολοφωτιά.

Λιλικούκι^ου-ου: Η παπαρούνα.

Λιλιούτσσιε-α: Λουλούδι, φυτό και άνθος. Πληθ.: λιλιούτσσι-λι.

Λιμἔρι-α: Φωλιά ληστών, λημέρι. Λίμε-α: λίμα.

Λίμμπε-α: Γλώσσα. Λίμμπα ατσά ννίκα: γλώσσα αυτή η μικρή (το γλωσσίδι του ουρανίσκου, η σταφυλή).

Λίν/τι-α: Φακή. Λιμόννιε-α: λεμόνι.

Λίν/τινε-α: Η κονίδα της ψείρας.

Λίνγκουρε-α: Κουτάλι. Λινγκουρίτσσιε-α: το προκάρδιο.

Λιόζι^ου-ου: Φωλιά άγριων ζώων.

Λιουνντάϼ^ου-ου: Λιοντάρι, γενναίος, ατρόμητος.

Λιουσσιουνἔτζ^ου: Λιποθυμώ, χάνω τις αισθήσεις από το πολύ κλάμα (για μωρά). Λιουσσ^ιουνάτ^ου: λιποθυμισμένος. Θηλ.: λιουσσ^ιουνάτε-α.

Λίρε-α: Λίρα, χρυσό νόμισμα. Λιπίδε-α: λεπίδι.

Λίσε-α: Λύσσα, μανία.

Λισσιουρἔτζ^ου: Ελαφραίνω, χάνω βάρος. Λισσιουράρι-α: ελάφρυνση. Λισσιουράτσε-α: ελαφράδα. Λισσιόρ^ου-ου: ελαφρής. Πληθ.: λισσ^ιόρ^ι-ιε. Θηλ.: λισσιώρε-α. Πληθ.: λισσώρι-λι. Λισιουρἔτζ^ου: ελαφραίνω μεταφορικά. Λισσόρ^ου: Ελαφρής, μεταφορικά (ο ελαφρόμυαλος).

Λισσπἔρ^ου-ου: Ευκίνητος, αεικίνητος. Πληθ.: λισσπἔρ^ι-ε. Θηλ.: λισσπἔρε-α. Πληθ.: λισσπἔρι-λι.

Λιφτἔρ^ι: Ελευθέριος, Λευτέρης (όνομα).

Λιχώνε-α: Λεχώνα γυναίκα, εγκυμονούσα. Λιτανί-α: λιτανεία.

Λιψἔστ^ου: Λείπω, απουσιάζω, χρειάζομαι. Άϊ λίψου: άντε να χαθείς να εκλείψεις, φράση συνηθέστατη. Λιψίτ^ου-ου: εκλιπών. Πληθ.: λιψίτσι-ιε. Θηλ.: λιψίτε-α. Πληθ.: λιψίτι-λι.

Λογί: Χρώμα, μπογιά, βαφή.

Λόκ^ου-ου: Χώμα, έδαφος, μέρος, τόπος, χώρα. Λόκου τούτ^ου: η γη ολόκληρη.

Λόστουϼ^ου-ου: Λοσταράκι, σύρτης για εσωτερική ασφάλιση της πόρτας.

Λου: Αντωνυμία τον. Π.χ.: λου λώ^ι: τον πήρα. Πληθ.: γ^ι λώ^ι. Θηλυκό: ου. Π.χ.: ου λώ^ι: την και το πήρα. Πληθ.: λι λώ^ι.

Λουβουσσ^ιέστ^ου: Λερώνω, βρομίζω. Λουβουσσ^ιάρι-α: λέρωμα. Λουβόσ^ου-ου: λερωμένος, βρώμικος άνθρωπος. Πληθ.: λουβόσσ^ι-ιε. Θηλ.: λουβώσε-α. Πληθ.: λουβώσι-λι.

Λουγαριασ^ιἔστ^ου: Λογαριάζω, υπολογίζω. Λουγαριασμό-λου: λογαριασμός.

Λουγί: Είδος, τρόπος. Π.χ.: τσι λουγί: τι λογής.

Λουκούμμπε-α: Γλύκισμα, λουκούμι.

Λουκουϼτώρε-α: Εργάσιμη ημέρα.

Λουκρἔτζ^ου και λουκουρἔτζ^ου: Εργάζομαι, δουλεύω. Λουκράρι-α: η εργασία. Λούκϼου: ακούγεται λούκ^ου: δουλειά. Λουκουϼτόρ^ου-ου: δουλευταράς. Πληθ.: λουκουρτόρ^ι-ιε. Θηλ.: λουκουρτώρε-α. Πληθ.: λουκουρτώρι-λι.

Λουλάκι^ου-ου: Λουλάκι.

Λουμάκι^ου-ου: Νέο δενδράκι, ευθεία κλαδεμένο.

Λουμπόντε-α: Είδος άγριου λαχανικού.

Λούνε-α: Σελήνη, φεγγάρι.

Λούνι-α: Δευτέρα, η ημέρα της εβδομάδας.

Λουννίδε-α: Κάμπια. Λουπάτε-α: φτυάρι. Λουπάτα.

Λουννίνε-α: Φως, λάμψη, λαμπτήρας.

Λουντζἔστ^ου: Ψηλώνω, μεγεθύνω, μακραίνω. Λουντζίμι-α: ύψος και μάκρος. Λούνγκ^ου-ου: ψηλός. Πληθ.: λούντζι-ιε. Θηλ.: λούνγκαε-α. Πληθ.: λούντζι-λι.

Λούπ^ου-ου: Λύκος. Λουπώννιε: λύκαινα. Λικουνί-α: αγέλη λύκων. Μεταφορικά π.χ. έστι λούπ^ου: είναι λύκος.

Λουτουργί-α: Λειτουργία και λειτουργιά (άρτος).

Λουτσἔφυρ^ου-ου: Το άστρο αυγερινός.

Λώρι-α: Πάρσιμο. Λώτ^ου-ου: παρμένος και παρμένος μεταφορικά. Πληθ.: λώτσ^ι-ιε. Θηλ.: λώτε-α. Πληθ.: λώτι-λι.