Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ
Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

 

Παγάλια: Σιγά-σιγά,αργά.

Παγάνε-α: Καταδίωξη, ομάδα καταδίωξης άγριων ζώων. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις και ανθρώπων.

Πάγι^ου-ου: Το άχυρο. Πληθ.: πάγιε και πάγιλι.

Πάθιμε-α: Πάθημα. Πληθ.: παθίματι-λι.

Πάϊε-α: Τα πράγματα που παίρνει η νύφη από τη μάνα της, η προίκα.

Πάλαε-α: Μεγάλο κυρτό ξίφος.

Παλάσκεα: Φυσιγγιοθήκη, παλάσκα. Παλάτι-α: ανάκτορο παλάτι.

Πάλε: Πάλι. Παλτό-λου: πανωφόρι, παλτό, σακάκι.

Πάλμε-α: Παλάμη. Πληθ.: πάλμι-λι.

Πάνε-α: Η πανάδα του ματιού, ο καταρράκτης του ματιού.

Πανιγίρ^ου-ου: Πανηγύρι. Παμ/πόϼ^ου: βαπόρι.

Παντάϼ^ου-ου: Αγροφύλακας, δραγάτης, αυτός που βρίσκεται παντού, ο πανταχού.

Πάντι-α: Ίσιωμα, πεδιάδα. Πληθ.: πέτζ^ι-λι.

Παξουμάδε-α: Παξιμάδι. Πάπε-α: πάπια. Παπαγάλ^ου-ου: παπαγάλος.

Πάπλουμε-α: Πάπλωμα. Πιπούτσε-α: παπούτσι.

Πάπ^ου-ου: Γέροντας.

Πάπ^ου-ου: Ο παππούς. Πληθ.: παπένν^ι-ιε. Πάπου αλι μάι: ο παππούς από την μεριά της μητέρας.

Παρά: Παρά. Π.χ.: παρασφἔτσι: παραέγινε.

Παράδειγμε-α: Παράδειγμα. Παράδισ^ου-ου: Παράδεισος.

Παραδουσἔστ^ου: Παραδίδω. Δες και παραντά^ου.

Παρακυνόστ^ου: Παραγνωρίζω.

Παραμάνε-α: Παραμάνα, τροφός και παραμάνα πιαστράκι.

Παρανούμε-α: Επίθετο, παραόνομα.

Παραντά^ου: Παραδίδω, προδίδω, δίνω πολύ.

Παράπουν^ου-ου: Παράπονο. Παράξιν^ου: παράξενος.

Παρατισἔστ^ου: Εγκαταλείπω, παρατάω.

Παρόνε-α: Το καρφί, η πρόκα, η περόνη.

Πάϼ^ου-ου: Πάσσαλος, παλούκι. Πληθ.: πάρ^ι-ιε.

Παρπαδἔλι-λι: Φλυαρίες, ανοησίες, παπαρδέλες.

Πάρτι-α:Πλευρά,μέρος,κατεύθυνση.Π.χ.:ντι-καέτε κά^ι πάρτι; Από ποια πλευρά;

Πάϼτσ^ου: Μοιράζω, χωρίζω, διανέμω. Πιϼτσάτ^ου-ου: Χωρισμένος και για χωρισμένο άντρα. Πληθ.: Πιϼτσάτσ^ι-ιε. Θηλ.: πιϼτσάτε-α. Πληθ.: πιϼτσάτι-λι. Πιϼτσάρι-α: το χώρισμα, το μοίρασμα και το κόψιμο και μοίρασμα του άρτου στην Εκκλησία το ψυχοσάββατο.

Πάσα: Κάθε. Πάσαούν^ου: ο πάσα ένας, ο καθένας.

Πασπατισἔστ^ου: Ψηλαφίζω, πασπατεύω.

Πασσταμάλ^ου-ου: Πετσέτα χεριών προσώπου και μπάνιου.

Πάσστ^ι-λι: Το άγιο Πάσχα.

Πάστ^ου & πάσκ^ου: Βοσκώ. Πισκούτ^ου-ου: βοσκημένος. Πληθ.: πισκούτσ^ι-ιε. Θηλ.: πισκούτε-α. Πληθ.: πισκούτι-λι. Πισστἔρι-α: το βόσκημα. Πισσιούνι-α: η βοσκή.

Πάστρε-α: Καθαριότητα, πάστρα.

Πατάτε-α: Πατάτα. Παπαρούνε-α: παπαρούνα, δες και λιλικούκι^ου-ου.

Πατίκι-α: Παντόφλα, πέδιλο, σαγιονάρα, πατίκι.

Πάτ^ου: Παθαίνω. Πιτσέτ^ου-ου: παθημένος και από μυαλό. Πληθ.: πιτσάτσ^ι-ιε. Θηλ.: πιτσάτε-α. Πληθ.: πιτσάτι-λι. Πιτσάρι-α: το πάθημα.

Πάτουμε-α: Πάτωμα.

Πάτ^ου-ου: Πατάρι για ρούχα.

Πατουσἔστ^ου: Πατώ και πατώνω, δες και κάλκ^ου.

Πατριάρχ^ου-ου: Ο Πατριάρχης. Πετραχίλ^ου-ου: το πετραχήλι.

Πατρίδε-α: Η Πατρίδα. Πατριότ^ου-ου: ο πατριώτης.

Πάτρου: Ο αριθμός τέσσερα. Πάτρουτζέτσ^ι: σαράντα. Πατρουσπιρτζάτσι: δεκατέσσερα. Πάτρου σούτι: τετρακόσια. Πάτρου ννίγιε: τέσσερις χιλιάδες.

Πατσσ^ιαβούρε-α: Ράκος, πατσαβούρα.

Πάφσι-α: Το σταμάτημα, η παύση.

Παχνί-α: Το παχνί και η τροφή των ζώων.

Πἔλαγ^ου-ου: Πέλαγος. Πιρίεργ^ου-ου: περίεργος.

Πέν και πένε: Μέχρι, π.χ.: πεν ακό: μέχρι εκεί.

Πέν/τζε: Λινό βαμβακερό ύφασμα.

Πένι-α: Το ψωμί. Πληθ.: πένν^ι-λι, εκ του πενία.

Πενντακοσσ^ιάρε-α: Πεντακοσάρικο.

Πένντικαε-α: Η κοιλιά. Πληθ.: πένντισ^ι-λι. Πινντικόσ^ου-ου: κοιλαράς. Πληθ.: πινντικόσ^ι-ιε. Θηλ.: πινντικώσε-α: κοιλαρού και έγκυος. Πληθ.: πινντικώσι-λι.

Περιορισἔστ^ου: Περιορίζω. Πἔστροφε-α: η πέστροφα.

Περίφαν^ου-ου: Περήφανος. Πιπἔϼ^ου: πιπέρι.

Πἔϼ^ου-ου: Η τρίχα. Πληθ.: πἔϼ^ι-ιε.

Πἔϼτσσιε-α: Χαίτη ζώου και η πλούσια κόμη ανθρώπων. Στίχος πολυφωνικού τραγουδιού: πἔϼτσσ^ια ατα νι κιπτινάτε: η κόμη σου η αχτένιστη.

Πέϼτσσι^ου-ου: Ο επιβήτορας τράγος.

Πἔσστι-λι: Το ψάρι. Πισκιόλαε-α: πιστόλα.

Πἔτικαε-α: Πατάκι για τα πόδια κύρια στον αργαλείο.

Πἔτικ^ου: Μπαλώνω, επιδιορθώνω ρούχα και το κομμάτι για μπάλωμα.

Πἔτουρ^ου-ου: Φύλλο για πίτα. Πληθ.: πἔτουρι.

Πι ζιούγιου: Ξυστά, ξώφαλτσα. Λέγεται για επιπόλαιο τραύμα.

Πι: Πάνω. Πίστι: πάνω σε.

Πιάζιε: Φλούδα λεπτή. Πιζιλίνε-α: η πέτσα, δέρμα λεπτό, μεμβράνη.

Πιάνε-α: Το φτερό. Πληθ.: πἔνι-λι.

Πιάτ^ου-ου: Πιάτο. Πἔταλ^ου-ου: Πέταλο ζώων.

Πιγιούρ^ου-ου: Αγκαθωτός θάμνος, το παλιούρι.

Πιδισἔστ^ου: Παιδεύω, ταλαιπωρώ, κουράζω.

Πιἔσσκ-ου: Άγρια ροδακινιά. Πιάσσκαε-α: άγριο ροδάκινο.

Πιζάρι-α: Διαπραγμάτευση, αγορά, παζάρι.

Πίκαε-α: Κυριολεκτικά σταλαματιά, χρήση όμως γίνεται μεταφορικά που σημαίνει μεγάλο κακό, κατάκαρδο καρφί. Π.χ.: σ^ι τι αγκουντιάστε πίκα: να σε χτυπήσει η σταλαματιά να λιώσεις σταλάζοντας και να πεθάνεις (κακιά αρρώστια). Ννιαϼιμάσι πίκαε: μου έμεινε καρφί κατάκαρδο.

Πικνἔζι-α: Μούστος, πολύ γλυκό, πετιμέζι.

Πικουράρ^ου-ου: Ποιμένας, βοσκός προβάτων, επίκουρος, κουράρης.

Πιλἔστ^ου: Καψαλίζω. Πιλίτ^ου-ου: καψαλισμένος. Πληθ.: πιλίτσ^ι-ιε. Θηλ.: Πιλίτε-α. Πληθ.: πιλίτι-λι. Πιλέρι-α: το καψάλισμα.

Πιλιάφ^ου-ου: Φαγητό πιλάφι (παράδοση στους γάμους).

Πιλόννι^ου-ου: Χόρτο άγριο πολύ πικρό, αψιθιά, πέλιος.

Πιλτσσ^ιάτ^ου-ου: Πλατσιασμένος. Πληθ.: πιλτσσ^ιάτσ^ι-ε. Θηλ.: πιλτσσ^ιάτε-α. Πληθ.: πιλτσσ^ιάτι-λι. Πιλτσιάρι-α: πλάτσιασμα.

Πιλτσσ^ιέστ^ου: Καταπλακώνω, το κάνω πίτα, πλατσιάζω.

Πινγκαινἔστ^ου: Μαγαρίζω, μολύνω, παγανίζω.

Πιντούρι-α: Λόγγος, δάσος. Πιντουρίτσσ^ιε-α: μικρό δασύλλιο.

Πιπόν^ου-ου & πἔπινι: Το πεπόνι.

Πιραζμό-λου: Ο πειρασμός. Πίζμε-α: το πείσμα.

Πιραξἔστ^ου: Πειράζω. Πιζμουσἔστ^ου: πεισμώνω.

Πιργιόσ^ου, Πριγκιόσ^ου, Πιργκιόσ^ου: Από κάτω σε κίνηση.

Πιργίτσε-α: Τα επιστρόφια της νύφης.

Πιρζιάλαε-α: Τόπος που τον καίει η ήλιος, προσήλιο, καψάλα.

Πιϼιξἔστ^ου: Παραμιλώ στον ύπνο μου.

Πιϼιξίτε-α: Ο κεραυνός, το αστροπελέκι.

Πιρίτσσ^ιε-α: Άγρια ζώα που τρώνε τα ήμερα, π.χ.: λύκος, τσακάλι, κ.λπ..

Πιρμίθ^ου-ου: Το παραμύθι. Πληθ.: πιρμίθι-λι.

Πιρπιλἔστ^ου: Φτερουγίζω άλλον σαν την κότα στο χώμα. Μι πιρπιλἔστ^ου: αυτά τα κάνω εγώ.

Πιϼπόντι-α: Η κάλτσα, το περιπόδιο.

Πισιέ-λου: Ο Πασάς. Πασαπόϼτ^ου-ου: το πασαπόρτι.

Πισούπρε: Από πάνω, από ψηλά σε κίνηση.

Πισπιλἔστ^ου: Πασπαλίζω. Πίσε-α: πίσα.

Πισσκἔσι-α: Δώρο ευτελούς αξίας που κάποιες φορές δημιουργεί και πρόβλημα. Πεσκέσι. Π.χ.: σ^ι φἔτσι πισσκἔσι: έγινε μπελάς.

Πισστιράου & πουσστράου: Πεπλατυσμένος βράχος.

Πίστι-α: Η πίστη. Πίτε-α: η πίτα.

Πιστουσἔστ^ου: Πιστεύω. Πουτουϼίκιε-α: το ορτύκι.

Πιστρἔστ^ου: Παστρεύω, εξαφανίζω. Πάστρε-α: ασθένεια των λαχανικών μετά από παγωνιά, αλλά και πάστρα, υπερβολική καθαριότητα. Πιστρίτ^ου-ου: Καθαρός, ξεπαστρεμένος, εξαφανισμένος. Πληθ.: πιστρίτσ^ι-ιε. Θηλ.: πιστρίτε-α. Πληθ.: πουστρίτι-λι.

Πιτἔτζ^ου: Βαφτίζω. Πιτιτζέτ^ου-ου: βαφτισμένος. Πληθ.: πιτιτζέτσ^ι-ιε. Θηλ.: πιτιτζάτε-α. Πληθ.: πιτιτζάτι-λι. Πιτιτζάρι-α: βάφτιση. Πιτιτζιούνι-λι: τα βαφτίσια.

Πιτικάτ^ου-ου: Μπαλωμένος. Πληθ.: πιτικάτσ^ι-ιε. Θηλ.: πιτικάτε-α. Πληθ.: πιτικάτι-λι. Πιτικάρι-α: η εργασία του μπαλώματος.

Πιτιρώνιε-α: Πίτα με πολλά φύλα και πλούσια γέμιση.

Πιτ^ου-ου: Μέσω, δια μέσω. Π.χ.: πίτ^ου αμάρι: δια θαλάσσης.

Πιτρἔκ^ου: Στέλνω, αποστέλλω, ξαποστέλνω.

Πίτσσ^ιε-α: Αιδοίο ανύπαντρης κοπέλας, αζευγάρωτο. Κατά τον Θεόδωρο Καββαλιώτη, διευθυντή της Ακαδημίας Μοσχοπόλεως, στο ελληνοβλάχικο γλωσσάριο του 1770 προσδιορίζεται ως: αιδοίον παρθενικόν. Αυτό το αιδοίο-πίτσσ^ια δεν αποκαλούνταν ποτέ με την ονομασία κίζντα: αιδοίο ζευγαρωμένο. Αν κάποιος έλεγε κίζντα α σόϼτα: το αιδοίο της αδελφής σου, και η αδελφή ήταν ανύπαντρη σήκωνε πολύ μεγάλη παρεξήγηση μέχρι και φόνο. Δες και κίζντα.

Πιτσσ^ιέ-λου: Ο πατσάς και το φαγητό ο πατσάς.

Πιχλιβάν^ου-ου: Αθλητικός, περιποιημένος, πεχλιβάνης.

Πλάγι^ου-ου: Πλαγιά, κατηφοριά και ανηφοριά.

Πλαέν/τ^ου: Μπήγω στο χώμα πασσάλους, χώνω παλούκια, παλουκώνω Πλιν/τάτου: χωμένος. Πληθ.: πλαιν/τάτσ^ι-ιε. Θηλ.: πλαιν/τάτε-α. Πληθ.: πλαιν/τάτι-λι. Πλαιντάρι-α: το χώσιμο.

Πλαένγκ^ου: Κλαίω. Πλαέμτ^ου-ου: κλαμμένος. Πληθ.: πλαέμτσ^ι-ιε. Θηλ.: πλαέμτε-α. Πληθ.: πλαέμτι-λι. Πλαένγκου: το κλάμα. Πλαιντζἔρι-α: το κλάψιμο.

Πλάζμε-α: Ζωντανό δημιούργημα της φύσης, πλάσμα.

Πλαισκαινἔστ^ου: Καταθλίβομαι, σκάω ψυχικά, εκρήγνυμαι, πλαντάζω. Σ^ι κρἔκ^ι σ^ι πλαισκαινἔσστ^ι: να σκάσεις, να πλαντάξεις. Πλαισκαινίτ^ου-ου: σκασμένος, πλανταγμένος. Πληθ.: πλαισκαινίτσ^ι-ιε. Θηλ.: πλαισκαινίτε-α. Πληθ.: πλαι- σκαινίτι-λι. Πλαισκαινέρι-α: το πλάνταγμα.

Πλανιψἔστ^ου: Ξεγελώ, πλανεύω.

Πλάταν^ου-ου: Πλάτανος. Δες και ϼάπ^ου.

Πλἔγκ^ου-ου: Κατάσταση από πολύ βροχή, πλημμύρα.

Πλἔγκουρε-α: Η κληματαριά, το πλέγμα.

Πλιβιτουσἔστ^ου: Πλευριτώνω, παθαίνω πλευρίτιδα.

Πλιγκουἔστ^ου: Τραυματίζω, πληγώνω. Πλιγκουίτ^ου-ου: πληγωμένος. Πληθ.: πλιγκουίτσι-ιε. Θηλ.: πλιγκουίτε-α. Πληθ.: πλιγκουίτι-λι. Πλιγκουἔρι-α: πλήγωμα.

Πλικαιτώρε-α: Το ζώο κυρίως πρόβατο-γίδι που γέννησε και έχασε το αρνί του.

Πλικισἔστ^ου: Πελεκάω. Πλικισίτ^ου-ου: Πελεκημένος.

Πλιμίρε-α: Πλημμύρα. Πλιρουφουρισἔστ^ου: πληροφορώ.

Πλιούμμπ^ου-ου: Σφαίρα, βόλι. Πληθ.: πλιούμμπι-λι.

Πλουμούνε-α: Πνεύμονας - πλεμόνι.

Πλουμούτσε-α: Το πέλμα, η πατούσα. Πληθ.: πλουμούτσ^ι-λι.

Πλούπ^ου-ου: Το δένδρο λεύκα.

Πλουστούρε-α: Η κοιλιά των ζώων, μαζί με το περιεχόμενο. Πλιστάρι-α: η κόπρος εκτός των γιδιών.

Πλώιε-α: Η βροχή. Πλουίνε-α: βροχερός καιρός.

Πλώτσσ^ιε-α: Πλάκα πέτρινη ή τεχνητή. Πληθ.: πλότσ^ι-λι.

Πόλι-α: Η Κωνσταντινούπολη. Μ/πόλι: εν τη (στην) πόλη.

Πολιλογαέλ^ου: Πολυλογάς.

Πόλιμ^ου: Πόλεμος. Πολιτί: πολιτεία.

Πόμ^ου-ου: Οπωροφόρο δένδρο και ο καρπός του. Πληθ.: πώμι-λι.

Πόνντ^ου-ου: μόνος, έρημος, κενός, άδειος. Θηλ.: πόνντε-α.

Πόντζιε-α: Το ζεσταμένο ποτό, πόντζι.

Πόϼκου^-ου: Το γουρούνι. Πληθ.: πόϼτσ^ι-ιε. Θηλ.: πώϼκαε-α. Πληθ.: πώϼκαι-λι. Πουϼτσἔλ^ου-ου: γουρουνάκι.

Πόρνικ^ου-ου: Επεξεργασμένο δέρμα για σόλα παπουτσιού.

Πόρ^ου-ου: Πέρασμα στενό, ποριά και σημείο εύκολου περάσματος ποταμού.

Πόϼτ^ου: Κουβαλώ και φοράω-κουβαλάω τα ρούχα μου. Πουϼτάτ^ου-ου: κουβαλημένος και φορεμένος. Πληθ.: πουϼτάτσ^ι-ιε. Θηλ.: πουϼτάτε-α. Πληθ.: πουϼτάτι-λι. Πουρτάρι-α: κουβάλημα. Π.χ. πόϼτ^ου ζάλα: κουβαλάω την άμμο. Πόϼτ^ου στράννιλι: φοράω τα ρούχα (τα κουβαλάω πάνω μου).

Πόστε-α: Το ταχυδρομείο.

Πότ^ου: Μπορώ, δύναμαι, τα καταφέρνω, υγιαίνω, είμαι καλά. Νου πότ^ου: δεν μπορώ και είμαι άρρωστος.

Πότσσι^ου-ου: Μπρίκι μικρό-μεγάλο.

Πούγι^ου-ου: Πουλί, γενική ονομασία πτηνών. Πληθ.: πούγ^ι-ιε. Έτσι λέγονται και τα χαρτόσημα - γραμματόσημα (πουλάκια).

Πούγνκαε-α: Πουγκί και μεγάλη πάνινη σακούλα.

Πουδαρίτσι-λι: Τα πατήματα του αργαλειού.

Πουδιάου: Ποδιά. Δες και πώλα.

Πουϊμένι: Μεθαύριο. Παλάντζε: ζυγαριά, παλάντζα.

Πούλαε-α: Πέος ανδρικό και μεγάλων ζώων. Πούτσε-α: πέος παιδικό.

Πουλιουκάϼ^ου-ου: Ο αντίχειρας και το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού.

Πουλμούνε-α: Ο πνεύμονας, το πνευμόνι.

Πούλμπιρ^ου: Σηκώνω σκόνη, δημιουργώ κονιορτό και μονάδα κονιορτού. Πληθ.: πούλμπιρι.

Πούλπε-α: Η γάμπα. Πληθ.: πούλπι-λι.

Πουλτάρι-α: Η ωμοπλάτη. Πουλτέϼε: οι πλάτες.

Πουλτἔστ^ου: Πλέκω και πληρώνω. Πουλτίτ^ου-ου: πλεγμένος και πληρωμένος. Πληθ.: πουλτίτσ^ι-ιε. Θηλ.: πουλτίτε-α. Πληθ.: πουλτίτι-λι. Πουλτἔρι-α: πλέξιμο και πληρωμή.

Πουλτουνίτσε-α: Τα τρία κορδόνια για πλέξιμο κοτσίδας.

Πουμώϼε-α: Αδράνεια του νου, σύγχυση, έλλειψη επαγρύπνησης.

Πούν/τι-α: Η γέφυρα και κάθε εναέριο πέρασμα ποταμού.

Πουνγκάϼ^ου-ου: Πορτοφόλι δερμάτινο για χρήματα, σπίρτα ή ίσκα (είδος μύκητα, Phellinus igniarius, που ζει στους κορμούς των δέντρων, το ξέραιναν και τον χρησιμοποιούσαν, παλαιότερα, ως φιτίλι για τσακμάκι).

Πούνντε-α: Κρυολόγημα, πούντιασμα, πούντα.

Πουνντισἔστ^ου: Ερημώνω, απομονώνω, εξορίζω σε μέρος που δεν φτάνει να σε δει δικός σου άνθρωπος, υπερπόντια.

Πούντριτ^ου: Σαπίζω και σάπιο, λέγεται και πουτρουτζἔστου: σαπίζω. Πούντριτ^ου-ου: σάπιος. Πληθ.: πούντριτσ^ι-ιε. Θηλ.: πούντριτε-α. Πληθ.: πούντριτι-λι. Πουτρουτζάρι-α: σάπισμα.

Πούπουζε-α: Ο τσαλαπετεινός.

Πούπ^ου-ου: Μωρό αρσενικό. Πούπε-α: μωρό θηλυκό. Πουπούσσιε-α: κούκλα.

Πουριά^ου: Στενό πέρασμα, είσοδος σε φραγμένα, ποριά.

Πούρικ^ου-ου: Ο ψύλος. Πληθ.: πούριτσ^ι-ιε.

Πουριψἔσστι: Πρέπει, είναι πρέπον, έτσι κάνει, είθισται.

Πουϼκουγίτσε-α: Παιδική ασθένεια, η οστρακιά, ερυθρά.

Πουρκουλιάτσσι^ου-ου: Ο σκορπιός. Το πουρκουλιάτσι.

Πουϼόννι^ου-ου: Το πύον.

Πουρσσιουλίντ^ου-ου: Άγριο σκόρδο.

Πούσκαε-α: Το ξύδι.

Πουσπουρἔτζ^ου: Φλυαρώ, σαχλαμαρίζω χαμηλόφωνα, ψιθυρίζω.

Πούσσκιε-α: Η ασθένεια πανώλη, πανούκλα.

Πουσσμάνι-α: Μετανόηση, μετάνιωμα. Π.χ.: μι φἔτσσι^ου πουσσμάνι: μετάνιωσα έγινα πουσμάνης.

Πουσστουἔστ^ου: Τσακώνομαι άγρια, πλακώνομαι, κυλιέμαι στο χώμα με τον αντίπαλο ο ένας πάνω στον άλλον όπως οι πούστηδες. Κυριολεκτικά πουστουἔστου: γίνομαι πούστης, πουστεύω. Π.χ.: ατσἔγι ντόγιε σι πουσστουί, ρε: αυτοί οι δύο πουστεύτηκαν, πλακώθηκαν (στο ξύλο).

Πούσστ^ου-ου: Ομοφυλόφιλος αλλά κύρια γινόταν χρήση για το άτιμος, κακός, διπρόσωπος, ψεύτης, απατεώνας.

Πουσστουτίνε-α: Τα μετά την απόσταξη στάφυλα. Πληθ.:πουστουτίνν^ι-λι.

Πουστρί-α & προυστί-α: Πους τρία, τρίποδας στη φωτιά, πυροστιά.

Πουτάνε-α: Πόρνη, πουτάνα. Δες και μαβία-ϼουσπία.

Πουτἔ: Ποτέ, ουδέποτε. Πουτίρε-α: το ποτήρι.

Πούτσ^ου-ου: Το πηγάδι, αναφερόμενο στην ποσότητα του νερού: Πουτσέν^ου-ου: λίγος. Πληθ.: πουτσένν^ι-ιε. Θηλυκό: πουτσένε-α. Πληθ.: πουτσένι-λι.

Πράβντε-α: Ζώο για φόρτωμα. Πληθ.: πρέβτζ^ι-λι. Μεταφορικά πράβντε, λέγεται η άτσαλη τσαπατσούλα χωρίς τρόπους γυναίκα.

Πράγκ^ου-ου: Τοιχάκι, πεζούλι.

Πραματιφτί^ου-ου: Πραματευτής.

Πράξι-α: Συμφωνία, αποτέλεσμα.

Πρασινάδε-α: Πρασινάδα. Πράσσι^ου-ου: το πράσο.

Πράτζ^ι-ιε: Χρήματα, λεφτά, παράδες.

Πρἔϊ-α: Χαλασμός, ανακατωσούρα, κατάσταση μετά από ανεμοθύελλα.

Πρέντζ^ου-ου: Μεσημέρι και μεσημεριανό φαγητό.

Πρἔσινι-α: Η Σαρακοστή. Λέγεται και πρἔσινλι.

Πρἔφτ^ου: Ο παπάς, ο πρίφτης. Πληθ.: πρἔφτσ^ι-ιε. Πριφτιάσε-α: παπαδιά.

Πρίμν^ου και πριμνισἔστ^ου: Παραμερίζω, μετακινώ, πριμνίζω.

Πρίν/ντι: Πρέπει, είναι πρέπον, αρμόζει. Και η υπακοή των παιδιών στους γονείς. Π.χ.: νου πρίν/ντι ιτσσ^ι: Δεν ακούει τους γονείς καθόλου.

Πρίν/τι-λι: Ο γονιός άντρας. Πληθ.:πρίν/τσ^ι-ιε. Και οι δύο γονείς.

Πρίν/τ^ου: Αρταίνω άλλον με μη νηστίσιμο φαγητό. Μι πρίν/τ^ου: αρταίνομαι εγώ.

Πρινβιάρε-α: Πριν το καλοκαίρι, Άνοιξη.

Πρίσινι-α: Το σφοντύλι του γνεσίματος στη ρόκα.

Πρισσκαιτιτίρε-α: Περιφορά άσκοπη, στα χαμένα.

Πρόβε-α: Δοκιμή, πρόβα. Πρόγραμε-α: πρόγραμμα.

Πρόθυμ^ου-ου: Πρόθυμος. Προθεζμί-α: προθεσμία.

Πρόσσκαι: Αηδίες, προστυχιές.

Πρόσωπ^ου-ου: Πρόσωπο. Προυσεφχί-α: προσευχή.

Προυδουσἔστ^ου: Προδίδω, καταδίδω, δες και σπούν^ου.

Προυκουψἔστ^ου: Προκόβω, προοδεύω. Προυκουκί-α: προκοπή.

Προυμουτἔτζ^ου: Δανείζω και δανείζομαι. Προυμούτ^ου-ου: δάνειο, δανεικό. Θηλ.: προυμούτε-α: δανεική. Π.χ. αφιράου καε ώμ^ου προυμούτ^ου: φύλαξέ το, πρόσεξέ το γιατί το έχω δανεικό.

Προυξενιτί^ου-ου: Προξενητής.

Προυσκουκιἔστ^ου: Ραντίζω βάζοντας νερό στο στόμα.

Προυσκουτἔστ^ου: Ραντίζω, πιτσιλάω. Προυσκουτίτ^ου-ου: πιτσιλημένος.

Προυτιμισἔστ^ου: Προτιμώ, έχω προτίμηση.

Προυφίτ^ου-ου: Προφήτης. Πρότ^ου-ου: ο πρώτος.

Πρόφκ^ου-ου: Το δένδρο βουζιά, κουφοξυλιά. Μεταφορικά ο άμυαλος, ο άδειος, ο κούφιος, ο κενός. Πρόφκαι: λόγια άδεια χωρίς αξία, λόγια κούφια. Καέτε πρόφκαι τζέσι: πόσα κούφια λόγια είπε.

Πυγούϼ^ου-ου: Δοχείο νερού μικρό, το παγούρι.

Πύρε-α: Φλόγα, πυρά. Πίργ^ου-ου: πύργος.

Πώλαε-α: Ποδιά μακριά. Πληθ.: πώλι-λι. Ο πληθυντικός χρησιμοποιείται και για τα γυναικεία ρούχα γενικά απ’ τη μέση και κάτω. Π.χ.: αντούνε πώλιλι καε σ^ι βἔντ^ου λάτσιλι: μάζεψε τα ρούχα γιατί φαίνονται τα σκέλια.

Πώϼτε-α: Πόρτα αυλής ή περιβολιού.

Πώτι: Μπορεί, ίσως, πιθανόν. Π.χ.:πώτι σι νἔγκ^ου: μπορεί να πάω.

Πώχαε-α: Δίχτυ ψαρέματος, απόχη.