Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ
Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

 

Σαβανουσἔστ^ου-ου: Σαβανώνω, σάβανου-ου, σάβανο.

Σαβούρε-α: Η σαβούρα. Σαϊτε-α: βέλος, σαΐτα.

Σάζμε-α: Μάλλινο χαλί συνήθως από γίδια, η σάσμα.

Σακατιψἔστ^ου: Σακατεύω. Σικάτ^ου-ου: σακάτης.

Σάκ^ου-ου: Ο σάκος. Σάλαε-α: σάλα.

Σαλαμάντρε-α: Είδος σαύρας που εμφανίζεται μετά από πολύ βροχή.

Σαλαμούρε-α: Άρμη, σαλαμούρα.

Σαλάτε-α: Σαλάτα. Σάλτσε-α: η σάλτσα.

Σαλιμἔτι-α: Έξοδος από πολύ δύσκολη κατάσταση, σωτηρία, ελευθερία.

Σάλμπιτ^ου-ου: Ασπρουλιάρης, ασθενικός. Θηλ.: σάλμπιτε-α.

Σάλτσε-α: Το δένδρο η Ιτιά.

Σάρικαε-α: Μάλλινος μανδύας, σάρικα.

Σάϼπε-α: Είδος φιδιού.

Σάϼτσινε-α: Η ποσότητα συνήθως ξύλων που φορτώνεται μία γυναίκα, το ζάλωμα, η ζαλωματιά.

Σαστισἔστ^ου: Σαστίζω, δες και κιχτισἔστ^ου.

Σατανέ-λου: Ο διάβολος, ο σατανάς, ο έξω από εδώ.

Σάτι-α: Το ρολόϊ και ηώρα.

Σάχτε: Σωστά, σίγουρα.

Σἔκ^ου-ου: Πολύ κρύο, παγετός που σε κοκκαλώνει, σε αφήνει σέκο.

Σἔμιν^ου και σιάμιν^ου: Σπέρνω, ρίχνω σπόρους σε οργωμένο χωράφι. Σιμινάρι-α: το σπάρσιμο. Σιμινάτ^ου-ου: σπαρμένος. Πληθ.: σιμινάτσι-ιε. Θηλ.: σιμινάτε-α, σπαρμένη. Πληθ.: σιμινάτι-λι.

Σέμμπουρε-α: Το ¼ της ψύχας του καρυδιού, το ποδαράκι του πορτοκαλιού.

Σἔμν^ου: Σημαδεύω, βάζω σημάδια. Σἔμνου: το σημάδι.

Σέμν^ου-ου: Πράος, σεμνός, άγιος. Σέμννιε: οι άγιοι, οι σεμνοί.

Σἔ^ου-ου: Ξύγκι, λίπος, πάχος.

Σἔρτ^ου: Φιλονικώ, ερίζω. Σἔρτου: νευρικός, ευέξαπτος, σερέτης. Θηλ.: σἔρτε-α, σερτουλαἔκι-α: νευρικότητα, οργή, οργιλότητα.

Σἔτι-α: Η δίψα. Νγίνι σἔτι: διψάω μου έρχεται δίψα.

Σιάρε-α: Το βράδυ, η βραδιά, το δείλι.

Σιβντάϊ-α: Πόθος, επιθυμία, έρωτας, σεβντάς.

Σίβ^ου-ου: Ο σταχτής συνήθως για άλογο, σίβος.

Σιγουριψἔστ^ου: Σιγουρεύω, σίγουρ^ου-ου: σίγουρος.

Σἔτσιρ^ου: Θερίζω. Σιτσιράρι-α: το θέρισμα. Σέτσιρε-α και σιάτσιρε-α: το δρεπάνι. Σιτσιράτ^ου-ου: θερισμένος. Θηλ.: σιτσιράτε-α.

Σικλιτισἔστ^ου: Σεκλετίζω και σεκλετίζομαι.

Σιλαβισἔστ^ου: Συλλαβίζω. Σιμαθιτί^ου-ου: Συμμαθητής.

Σιλγκἔστ^ου: Απολύω, αμολάω, ελευθερώνω. Σιλγκἔρι-α: αμόλημα. Σιλγκίτ^ου-ου: αμολημένος. Πληθ.: σιλγκίτσι-ιε. Θηλ.: σιλγκίτε-α. Πληθ.: σιλγκίτι-λι.

Σιμβουλιψἔστ^ου: Συμβουλεύω. Σιμφουνισἔστ^ου: συμφωνώ.

Σιμί^ου-ου: Σημάδι, σημείο και μεταφορικά ο μικροσκοπικός άνθρωπος.

Σιμιτόϼ^ου-ου: Η σφραγίδα με τα θρησκευτικά σύμβολα για την λειτουργία.

Σιμίτσε-α: Ο σπόρος κυρίως λαχανικών κολοκύθι-αγγούρι κ.λπ.. η μαγιά, το προζύμι.

Σιμούνε: Σιμιγδάλι. Σινάπ^ου-ου: σινάπι.

Σιμπἔτι-α: Αφορμή, αιτία.

Σίνγκουρ^ου-ου: Μόνος. Πληθ.: σίνγκουρι-ε. Θηλ.: σίνγκουρε-α. Πληθ.: σίνγκουρι-λι.

Σινἔτ^ου-ου: Η απόδειξη αγοράς ή άλλης πράξης.

Σινί-α: Χάλκινο φαρδύ και ρηχό ταψί, το σινί.

Σινιτάτι-α: Η υγεία, η καλή σωματική κατάσταση.

Σινιτόϼ^ου-ου: Ξύλινη τάβλα σε μέγεθος σινιού.

Σίννταξι-α: Η σύνταξη. Σίϼτ^ου-ου: σύρτης.

Σίνντ^ου: Αισθάνομαι, το αισθάνομαι, το καταλαβαίνω.

Σίν^ου-ου: Το στέρνο, ο κόρφος. Νσίν^ου: στον κόρφο.

Σίνουρ^ου-ου: Όριο, σύνορο. Σινουριψἔστ^ου: συνορεύω.

Σιντζινἔτζ^ου: Ματώνω. Σέντζι-λι: το αίμα. Σιντζινόσ^ου-ου: αιματηρός και αιμοβόρος. Σιντζινάτ^ου-ου: ματωμένος. Πληθ.: σιντζινάτσ^ι-ιε. Θηλ.: σιντζινάτε-α. Πληθ.: σιντζινάτι-λι.

Σιπούνι-α: Το σαπούνι. Σιράϊ-α: ανάκτορο, σαράϊ.

Σιράου: Γραμμή, σειρά.

Σιρβί^ου & σιρβίγι^ου: Το κυπαρίσι.

Σιϼέμ^ου: Θρυμματίζω. Σιϼέμε-α: τρίμμα. Σιϼιμάρι-α: το θρυμμάτισμα. Σιϼιμάτ^ου-ου: Θρυμματισμένος. Πληθ.: σιϼιμάτσ^ι-ιε. Θηλ.: σιϼιμάτε-α. Πληθ.: σιϼιμάτι-λι.

Σίρι-α: Παρακολούθηση, χάζεμα, χάζι, σιριάνι.

Σιρικούσστι-α: Γιλέκο με κεντημένες μύτες.

Σιρίν^ου-ου: Το μέρος που τα ζώα παίρνουν το αλάτι τους.

Σιριτόϼ^ου-ου: Το αλατοδοχείο. Σιριτόϼου νόρι σάρι μπουρμπάτε μεράτε: το αλατοδοχείο δεν έχει αλάτι άνδρα μου καημένε (μαύρε) λέει στίχος ενός τραγουδιού. Σάρι-α: το αλάτι.

Σίρμε-α: Ύφασμα με μεταξένιες κλωστές.

Σιρμἔϊ-α: Επιδημία, σειρμός.

Σιρμπιτώρε-α: Αργία, γιορτή, μέρα νηστίσιμη.

Σιϼπούννι^ου-ου: Άγριο χόρτο μυρωδάτο.

Σίστιμε-α: Σύστημα.

Σίσμιν^ου-ου: Σεισμός. Σφίνε-α: σφήνα.

Σίτε-α: Λεπτό κόσκινο, σίτα. Δες και τσίϼ^ου.

Σιτσιράϼ^ου-ου: Ο μήνας του θέρους Ιούλιος, ο θεριστής. Εδώ υπάρχει ένα μπέρδεμα με το παλιό και το νέο ημερολόγιο. Αυτές οι 14-15 ημέρες διαφορά που έχουν δημιούργησαν μια σύγχιση και άλλοι λένε τον Ιούνιο θεριστή, ενώ άλλοι τον Ιούλιο, το ίδιο συμβαίνει με τον Αλωνάρη και τον τρυγητή. Ο Ιούλιος λέγεται και Κουϼίγκ^ου-ου.

Σιφτἔϊ-α: Πρώτη πώληση της ημέρας, ο σεφτές.

Σιχαισἔστ^ου: Ησυχάζω. Σουράφι-α: το ξυράφι.

Σκαένντουρε-α: Το σανίδι, η σκάντουρα.

Σκαιγιό-λου: Σχολείο, σχολειό.

Σκαιν/τιγιἔτζ^ου: Σπινθυρίζω. Σκαιν/τιγιάρι-α: σπινθύρισμα. Σκαιν/τἔγι^ου-ου: Σπινθήρας.

Σκαίν^ου-ου: Το αγκάθι. Νσκαίν^ου: τσιμπώ, κεντώ με την βελόνα.

Σκαιϼκἔστ^ου: Ξαποστέλνω, εξαφανίζω, αφανίζω, σκαρκίζω. Σκαιϼκἔρι-α: εξαφάνιση.

Σκαίρ^ου: Γράφω. Σκαιράρι-α: το γράψιμο. Σκαιράτ^ου-ου: γραμμένος. Πληθ.: σκαιράτσ^ι-ιε. Θηλ.: σκαιράτε-α. Πληθ.: σκαιράτι-λι. Σκαιριτούρε-α: το γράμμα, ο φθόγγος.

Σκαλισἔστ^ου: Σκαλίζω. Σκουϼπισἔστ^ου: σκορπίζω.

Σκαμἔλ^ου-ου: Το μικρό σκαμνί, σκαμνάκι.

Σκάννταλ^ου-ου: Το σκάνδαλο. Σινάχ^ου-ου: συνάχι.

Σκάντ^ου: Ξεπέφτω. Σκαιντἔρι-α: το ξέπεσμα. Σκαιτζούτ^ου-ου: ξεπεσμένος. Πληθ.: σκαιτζούτσ^ι-ιε.

Σκάπιτ^ου: Δύω για τον ήλιο, χάνομαι στον ορίζοντα, σκαπετώ-σκαπέτισα.

Σκάπ^ου: Γλιτώνω, σώζω, σώζομαι. Σκιπάτ^ου-ου: Γλιτωμένος. Πληθ.: σκιπάτσ^ι-ιε. Θηλ.: σκιπάτε-α. Πληθ.: σκιπάτι-λι.

Σκάπουτ^ου: Καταπίνω για φαγητό.

Σκάπυρ^ου: Αστράφτω. Σκαιπιράρι-α: το άστραμα. Σκάπιρε: αστράφτει. Σκαιπιράτ^ου-ου: αστραποβαρεμένος, ευέξαπτος άνθρωπος. Πληθ.: σκαιπιράτσ^ι-ιε. Θηλ.: σκαιπιράτε-α. Πληθ.: σκαιπιράτι-λι. Σκαιπιρόσ^ου-ου: αστραφτερός. Θηλ.: σκαιπιρώσε-α.

Σκάϼε-α: Η σκάλα και η σχάρα.

Σκάϼκιν^ου: Ξύνω το σώμα σε φαγούρα. Σκαιϼκινάρι-α: το ξύσιμο του σώματος. Μι σκάϼκιν^ου: ξύνομαι. Μι μέκαε τι μώϼτι: με τρώει, με φαγουρίζει του θανατά.

Σκάρμιν^ου: Κατεργάζομαι τα μαλλιά των προβάτων με την μεγάλη φαρδιά συρματόχτενα, ή με τα χέρια, την σκάρμα για να ξεμπλεχτούν, να ισιώσουν. Σκαιρμινάρι-α: το σκάριασμα. Σκαιρμινάτ^ου-ου: χτενισμένος, ισιωμένος, σκαριασμένος. Πληθ.: σκαιρμινάτσι-ιε. Θηλ.: σκαιρμινάτε-α. Πληθ.: σκαιρμινάτι-λι.

Σκίκ^ου-ου: Το μουστάκι του σταχιού, η ακίδα.

Σκιμμπί^ου-ου: Η κοιλιά των ζώων, ο σκεμπές.

Σκίμουρ^ου: Κλαψουρίζω. Σκιμουράρι-α: το κλαψούρισμα.

Σκιϼτσινἔτζ^ου-ου: Τρίζω τα δόντια μου.

Σκλότσ^ου-ου: Κλωτσιά, κλώτσος.

Σκόλ^ου: Σηκώνω, ανασηκώνω. Σκουλάτ^ου-ου: σηκωμένος. Θηλ.: σκουλάτε-α. Σκουλουἔστ^ου: ξεσηκώνω, παρακινώ για ξεσηκωμό, αντίσταση, εξέγεση.

Σκόνντ^ου-ου: Έκπτωση, σκόντο. Σκουπό-λου: σκοπός.

Σκότ^ου: Βγάζω. Σκουτέρι-α: το βγάλσιμο. Σκόσ^ου-ου: βγαλμένος. Πληθ.: σκόσ^ι-ιε. Θηλ.: σκώσε-α. Πληθ.: σκώσι-λι.

Σκούκι^ου: Φτύνω. Σκουκιάτ^ου-ου: το φτύμα και ο φτυμένος. Θηλ.: σκουκιάτε-α.

Σκουμ/πουἔστ^ου: Ακριβαίνω. Σκουμ/πἔτι-α: η ακρίβεια. Σκούμ/π^ου-ου: ακριβός, πολύτιμος. Πληθ.: σκούνκ^ι-ιε. Θηλ.: σκούμ/πε-α. Πληθ.: σκούμ/πι-λι.

Σκουνντιψἔστ^ου: Σκοντάφτω, Σκουτίδι-α, το σκοτάδι.

Σκούτικ^ου-ου: Κομμάτι μάλλινου υφάσματος, το σκουτί.

Σκούτουρ^ου: Τινάζω. Σκουτουράρι-α: το τίναγμα. Σκουτουράτ^ου-ου: τιναγμένος. Πληθ.: σκουτουράτσ^ι-ιε. Θηλ.: σκουτουράτε-α. Πληθ.: σκουτουράτι-λι.

Σλάμπ^ου-ου: Αδύνατος, καχεκτικός και κακός άνθρωπος.

Σντρουμουξἔστ^ου: Φοβερίζω, στριμώχνω.

Σόϊ: Είδος, ποιότητα, καταγωγή, συγγένεια, μελέτη.

Σόκρ^ου-ου: Ο πεθερός. Σώκρε-α: η πεθερά.

Σόμ^ου-ου: Ο ύπνος. Ν^ι γίνι σόμ^ου: μούρχεται ύπνος, νυστάζω.

Σόρμπ^ου: Ρουφώ. Σουρμπἔρι-α: το ρούφηγμα.

Σόρ^ου & νσόρ^ου: Παντρεύω. Μι σόρ^ου: παντρεύομαι. Σἔ^ου-ου: πάχος, λίπος, ξύγκι.

Σόρ^ου, σόρε, σόρα: Η αδελφή.

Σότσ^ου-ου: Ο φίλος, ο σύντροφος, συνέταιρος. Πληθ.: σότσ^ι-ιε. Σου: Αντωνυμία τρίτου προσώπου: τάτι σου: ο πατέρας του και της.

Σουβάλτσε-α: Η σαΐτα της ύφανσης στον αργαλειό.

Σούγκιτσ^ου: Έχω λόξυγγα. Σουγκιτσάρι-α: ο λόξυγγας.

Σούγκ^ου: Βυζαίνω. Σουτζἔρι-α: το βύζαγμα. Σούπτ^ου-ου: Ο βυζαγμένος και ο πολύ αδύνατος. Πληθ.: σούπτσ^ι-ιε. Θηλ.: σούπτε-α. Πληθ.: σούπτι-λι. Σουγκάρ^ου-ου: το μανάρι μου, το βυζαχτάρι μου.

Σουϊγιἔτζ^ου: Κουρεύω πρόβατα σε ουρά, κοιλιά και λαιμό. Σουἔγι^ου: μαλλί από αυτά τα μέρη.

Σουκάκι-α: Μικρό στενό δρομάκι, το σοκάκι.

Σουλούνε-α: Η Θεσσαλονίκη.

Σούλ^ου-ου: Σουβλερός. Σούλαε-α: σούβλα, εξάρτημα κεντρικό αργαλειού.

Σουμάϼ^ου-ου: Το σαμάρι. Σαραρέ-λου: σαμαράς.

Σουμἔντουρ^ου-ου: Ο μήνας Οκτώβριος.

Σουμλάϊ^ου και λάισ^ου: Μαυριδερούλης, αρκετά μελαχρινός, υπόμαυρος.

Σούμ^ου: Κάτω από. Π.χ.: σούμ^ου κάσε: κάτω από το σπίτι.

Σουμσώρι-α: Η μασχάλη, εκεί που δεν βλέπει ο ήλιος.

Σουνἔτι-α: Η περιτομή των μουσουλμάνων.

Σουπσιγιἔτζ^ου: Ισχαίνω, λεπταίνω, αποστεώνω. Σουπσιγιάρι-α: η λέπτυνση. Σουπσέ- ρι-ϼε: ο λεπτός, ο βυζαγμένος μεταφ. ο σούπτος.

Σουράτε-α: Η αδελφοποιητή, η κοπέλα με την οποία πήγες μαζί της στην εκκλησία και δώσατε όρκο αδελφοποίησης.

Σουρίν^ου-ου: Αίθριος καθαρός ουρανός και τόπος προσήλιος, λιακωτό. Σουρίν^ου-ου: Προσήλιο, μέρος στεγνό που το χτυπάει όλη μέρα ο ήλιος. Σουρμουνίτσε-α: Κούνια νηπίων, η σαμαρινίτσα.

Σούρντ^ου-ου: Ο κουφός, ο σούρντος. Σουρτζάρι-α: το κούφαμα. Σουρτζέρι-α: κουφαμάρα. Σουρτζέστ^ου: κουφαίνω.

Σουϼούπ^ου: Γκρεμίζω, ανατρέπω, σωριάζω, Σουϼουπάρι-α: το γκρέμισμα. Σουρουπάτ^ου-ου: γκρεμισμένος, σωριασμένος. Πληθ.: σουϼουπάτσ^ι-ιε. Θηλ: σουϼουπάτε-α. Πληθ.: σουϼουπάτι-λι.

Σουϼσἔστ^ου: Ξυρίζω. Στιρισἔστ^ου: στερώ.

Σουρτζέστ^ου: Κουφαίνω. Σούρντ^ου-ου: κουφός. Θηλ.: σούρντε-α.

Σουσἔστ^ου: Αρραβωνιάζω. Σουσἔρι-: το αρραβώνιασμα. Σουσίτ^ου-ου: ο αρραβωνιασμένος. Πληθ.: σουσίτσ^ι-ιε. Θηλ.: Σουσίτε-α. Πληθ.: σουσίτι-λι.

Σούσκιρ^ου: Αναφυτιλίζω μετά από πολύ κλάμα. Σουσκιρά-ρι: το αναφηλητό.

Σούτε-α: Εκατοντάδα και κούπα, κύπελλο συγκεκριμένης χωρητικότητας που χωρούσε ακριβώς εκατό νομίσματα για συντομία μέτρησης. Δεν γνωρίζω τι νομίσματα και ποιας περιόδου.

Σουφίε-α: Όνομα Σοφία με ομώνυμο πολυφωνικό χιλιοτραγουδισμένο. Για μία Σοφία που ερωτεύτηκε έναν τούρκο δερβίση και ο έρωτάς τους είχε τραγικό τέλος και για τους δύο. Λα Σουφίε καλουγκράου ντούσι νάμα πεν γκουϼτσσιάου μορ Σοφία που καλόγρια να γίνεις, έφτασε η φήμη μέχρι την Κορυτσά.

Σούφλ^ου: Φυσώ, πνέω. Σουφλάρι-α: το φύσημα. Σουφλάτ^ου-ου: Φυσημένος. Πληθ.: σουφλάτσ^ι-ιε. Θηλ.: σουφλάτε-α. Πληθ.: σουφλάτι-λι.

Σούφλυτ^ου-ου: Η ψυχή. Σουφλουτούρα: το τελευταίο φύσημα, η τελευταία πνοή, ο επιθανάτιος βρόγχος.

Σουφρέ-λου: Χαμηλό τραπέζι φαγητού, στρόγγυλο, ο σοφράς.

Σουφϼουν/τσιάου: Το φρύδι. Πληθ.: σουφϼουν/τσἔλι-λι, όκιου λάϊου σσι νάρα στράπτε σουφϼουν/τσιάου μιστικάτε: το μάτι μαύρο και η μύτη τραβηγμένη το φρύδι σμιγμένο. Αυτός είναι ο χαρακτηριστικός τύπος «βλάχικης» γυναικείας ομορφιάς.

Σουχάτζι-ε: Αιμορροΐδες, σωχάδες.

Σπάνγκ^ου-ου: Ο σπάγκος. Σπάταλ^ου-ου: ο σπάταλος.

Σπάϼτ^ου-ου: Το φυτό σπαρτίνα (Spartium junceum = σπάρτιον το βουρλοειδές. Με αυτό στο παρελθόν δημιουργούσαν και υφάσματα). Σπάργαν^ου-ου: το σπάργανο.

Σπάτε-α: Υφαντικό εργαλείο με πολύ στενά χωρίσματα για το νήμα.

Σπέν^ου-ου: Άτριχος, σπανός. Σπανάκ^ου-ου: σπανάκι.

Σπιθάρι-α: Κοιλότητα σε βράχο, η μεγάλη πέτρα που κρατάει νερό, πιθάρι.

Σπίθε-α: Η σπίθα, σπινθήρας. Σπιλιάου: η σπηλιά.

Σπίν/τζουρ^ου: Κρεμώ. Σπιν/τζουράρι-α: το κρέμασμα. Σπιν/τζουράτ^ου-ου: ο κρεμασμένος. Πληθ.: σπιν/τζουράτσ^ι-ιε. Θηλ.: σπιν/τζουράτε-α. Πληθ.: σπιν/ζτουράτι-λι.

Σπιούν^ου-ου: Κατάσκοπος, καταδότης, προδότης, σπιούνος. Θηλ.: σπιούνε-α.

Σπιτζιούρ^ου: Ορκίζω. Μι σπιτζιούρ^ου: ορκίζομαι. Τζιούρ^ου-ου: ο όρκος. Σπιτζιουρά- τ^ου-ου: ο ορκισμένος. Θηλ.: σπιτζιουράτε-α.

Σπίτσε-α: Μικροσκοπικό μυτερό αντικείμενο, ακίδα.

Σπλίνε-α: Η σπλήνα. Σπουδαξἔστ^ου: σπουδάζω.

Σπούλμπιρ^ου: Τινάζω την σκόνη, τον κονιορτό.

Σπουμἔτζ^ου: Αφρίζω, παράγω αφρό. Σπουμάρι-α: το άφρισμα. Σπούμ^ου-ου: ο αφρός. Σπουμάτ^ου-ου: αφρισμένος. Πληθ.: σπουμάτσ^ι-ιε. Θηλ.: σπουμάτε-α. Πληθ.: σπουμάτι-λι. Σπούμε-α: το θηλυκό του αφρός.

Σπούν^ου: Δείχνω, εκθέτω, αποκαλύπτω, μαρτυράω μυστικό. Είναι η ηπιότερη μορφή του σπιούνου.

Σπούϼε-α: Σχάρα πάνω στα κάρβουνα για ψήσιμο.

Σπρένγκι^ου-ου: Το άγριο σπαράγγι.

Σσιακάϊ και σσιακαέ: Χορατό, αστείο, σιακάς.

Σσιάκ^ου-ου: Μάλλινο χοντρό ύφασμα στον αργαλείο υφασμένο.

Σσιάλτσσιε-α: Είδος γαλακτοκομικού, το γαλοτύρι.

Σσιαμίκαε-α: Μαντηλάκι μύτης, χειρομάντηλο.

Σσιά^ου & ασσιάου: Σαμάρι ιππασίας, η σέλα.

Σσιάπτι:Επτά.Σσιάπτι+σσιάπτζέτσ^ι: εβδομήντα. Σσιάπτι σούτι: εφτακόσια.

Σσιαπτισπιρτζάτσι:Δέκαεπτά.

Σσιάϼε-α: Το πριόνι, η σιάρα.

Σσιάσι: Έξι. Σιάσι και σσιάϊτζέτσ^ι: εξήντα, σσιάσι σούτι: εξακόσια.

Σσιάσπιρτζάτσι: Δέκα έξι.

Σσιγκούνι-α: Μάλλινο γυναικείο φόρεμα, σιγκούνι.

Σσιέντ^ου-σιέδω-σιέδομαι: Κάθομαι κάτω στο σιάδι, στο έδαφος.

Σσιἔϼ^ου-ου: Διχόνοια, μίσος.

Σσιἔϼτ^ου: Ανησυχώ, φοβάμαι, έχω κακό προαίσθημα. Σσιέϼτι-λι: οι ανησυχίες. Νν^ι ιν/τράρε σσιέϼτι-λι: μου μπήκαν, με πλάκωσαν οι ανησυχίες, λέγεται όταν περιμένεις κάποιον δικό σου και αργεί πολύ.

Σσιλβάρι-α: Είδος βράκας, το σαλβάρι.

Σσιν/τζίϼ^ου-ου: Αλυσίδα. Πληθ.: σσιν/τζίρι-λι.

Σσινντίλαε-α: Καταστροφή από πολύ δυνατό αέρα.

Σσιόπουτ^ου-ου: Η βρύση που έτρεχε παλιά συνεχώς και η σημερινή βρύση.

Σσιούμαλι: Τα άχρηστα μετά το αλώνισμα, σούμαλα.

Σσιουπλικἔτζ^ου: Σφαλιαρίζω. Σσιουπλικάρι-α: το σφαλιάρισμα. Σσιουπλιάκαε-α: σφαλιάρα. Σσιουπλικάτ^ου-ου: σφαλιαρισμένος και αυτός που είναι στο πρόσωπο ασπροκόκκινος και πρισμένος.

Σσιούρ^ου και σσιούϊρ^ου: Σφυρίζω. Σσιουράρι-α: το σφύριγμα.

Σσιουϼουμόνι^ου-ου: Ο τυφλοπόντικας.

Σσιουσσιουλίνε-α: Ξερό φύλλο που σηκώνει και πηγαινοφέρνει ο αέρας. Έτσι λέγεται και η γυναίκα που είναι ευκίνητη, ασταμάτητη, ελαφριά λες και την πηγαινοφέρνει ο αέρας, αλλά όχι με πολύ μυαλό όπως το φύλλο.

Σσιούτ^ου-ου: Ζώο με κομμένα κέρατα, σιούτος, έτσι λέγεται και ο μικροαυτιάς.

Σσιουτσάλαε-α: Ο πλάστης ζυμαριού, το στριφτάρι.

Σσιούτσ^ου: Στρίβω, στρέφω, γνέθω. Σσιουτσάρι-α: το στρίψιμο. Σσιουτσάτ^ου-ου: στριμμένος. Πληθ.: σσιουτσάτσ^ι-ιε. Θηλ.: σσιουτσάτε-α. Πληθ.: σσιουτσάτι-λι. Σσιουτσάτε λέγεται και η ομήγυρις, η συντροφιά, η παρέα.

Σσιϼιμόνι^ου-ου: Το μικροσκοπικό πουλί, ο τρυποφράχτης, ο αποκαλούμενος από τους «βλάχους» μμπρἔτου α πούγιουλου: ο βασιλιάς των πουλιών και να γιατί: στα χρόνια εκείνα τα παλιά όταν ο τότε βασιλιάς των πουλιών αετός έκοβε βόλτες στον ουρανό όλα τα άλλα πουλιά τρομαγμένα έτρεχαν να κρυφτούν. Ο τρυποφράχτης αυτό δεν το άντεχε. Πήρε λοιπόν την μεγάλη απόφαση να αναμετρηθεί μαζί του. Βγήκε στο ψιλό κλωνάρι μιας μεγάλης αγκαθωτής βατσουνιάς και άρχισε να προκαλεί τον αετό ενώ συγχρόνως κορόϊδευε τα άλλα πουλιά. Κατέβα κάτω ορέ αν είσαι μάγκας, κι εσείς μωρέ κότες τι φοβάστε έτσι, άχρηστος είναι. Στην αρχή ο αετός γελούσε αλλά όσο εκείνος συνέχιζε να τον προκαλεί σιγά σιγά άρχισε να τα παίρνει στο κρανίο. Με τα πολλά θόλωσε. Τώρα θα σου δείξω εγώ. Τεντώνει το ράμφος του, ακονίζει τα νύχια του και παίρνει βουτιά καρφί προς τον μικρό. Εκείνος απτόητος. Να ρε σιγά μη σε φοβηθώ. Μόλις αυτός τον πλησίασε σε απόσταση αναπνοής, δηλαδή στο παρά τίποτα, κάνει πραφ και χάνεται στο βάθος της βατσουνιάς. Για τον αετό ήταν πλέον πολύ αργά, δεν προλάβαινε να στρίψει και έτσι καρφώθηκε με το κεφάλι στην βατσουνιά. Μπλέχτηκαν τα φτερά του στα αγκάθια κι έμεινε ακίνητος. Τότε ο τρυποφράχτης ανέβηκε από πάνω του κι άρχισε να τον τσιμπάει με το ράμφος του, που είναι σαν καρφίτσα. Όλα τα άλλα πουλιά που παρακολουθούσαν την φάση, βγήκαν έξω και τον χειροκροτούσαν ανακηρύσσοντάς τον σε βασιλιά τους. Όχι πως το ήθελε αλλά αφού επέμεναν!

Σσιρμπἔτι-α: Πολύ γλυκό ποτό, το σερμπέτι.

Σσιτζούτ^ου-ου: Ο κόλος, ο πισινός. Σσιτζούτε-α: το κάθισμα, η καρέκλα. Σσιντέρι-α: το κάτσιμο. Σσιέντι: κάτσε, κάθισε.

Σσιώρικ^ου-ου: Ο ποντικός. Πληθ.: σσώριτσ^ι-ιε.

Σσκαέμμπε-α: Πέτρα. Πληθ.: σσκαέμμπι-λι. Τα σκέμπια.

Σσκἔτ^ου-ου: Απλός, σκέτος. Σσκιπάρι-α: το σκεπάρνι.

Σσκιούφουρ^ου-ου: Το θειάφι και μεταφορικά η στάχτη.

Σσκιπιρί-α: Η Αλβανία. Σσκιπιτάρ^ου-ου: ο Αλβανός.

Σσκιώπυκ^ου: Κουτσαίνω. Σσκιόπ^ου-ου: κουτσός. Θηλ.: σκιώπε-α.

Σσκουϼούμ^ου-ου: Το αποτέλεσμα καύσης μάλλινου υφάσματος.

Σσκουϼτάτ^ου-ου: Κομμένος, κοντεμένος. Πληθ.: σσκουϼτάτσ^ι-ιε. Θηλ.: σσκουϼτάτε-α. Πληθ.: σσκουϼτάτι-λι. Μι σσκουϼτιάτζε: έχω κόψιμο, δίπλωμα του σώματος, κόντεμα, έχω ευκοίλια.

Σσκουϼτἔτζ^ου: Κονταίνω, χαμηλώνω το ύψος. Σσκουϼτάρι-α: το κόντημα του ύψους και το κόντεμα-μάζεμα του σώματος λόγω κοψίματος, ευκοίλιας.

Σσκουϼτίτσι-λι: Κλήρος, λαχνός με τα ξυλάκια μικρό-μεγάλο.

Σσκούϼτ^ου-ου: Ο κοντός και ο κοντός μήνας Φλεβάρης.

Σσκρετουἔστ^ου: Ερημώνω, ερημώνομαι. Σσκρετουἔρι-α: το ερήμωμα. Σσκρετουΐτ^ου-ου: ερημωμένος. Πληθ.: σσκρετουΐτσ^ι-ιε. Θηλ.: σσκρετουΐτε-α. Πληθ.: σσκρετουΐτι-λι.

Σσκρἔτ^ου-ου: Έρημος, μόνος αλλά και ο πολύ ποθητός ή κάτι που επιθυμώ πολύ αλλά δεν μπορώ να το έχω. Πληθ.: σσκρἔτσι-ιε. Θηλ.: σσκρἔτε-α. Πληθ.: σσκρἔτι-λι. Δύο παραδείγματα: σσκρἔτα ντι νέσε: η έρμη αυτή, λέγεται για όμορφη κοπέλα με την ένονια του πόσο την θέλω, αχ και να την είχα. Σκρἔτιλι ντι μἔρι : σ^ι αβιάμ^ου ούν^ου: τα έρμα τα μήλα και νάχα ένα.

Σσπίϼτ^ου-ου: Το οινόπνευμα και το σπίρτο.

Σστί^ου: Ξέρω, γνωρίζω. Σστἔρι-α: το γνώρισμα. Σστιούτ^ου-ου: ο γνωρίζων. Πληθ.: σστιούτσ^ι-ιε. Θηλ.: σστιούτε-α. Πληθ.: σστιούτι-λι.

Σστιϼμίτ^ου-ου: Το κρεβάτι μαζί με τα κλινοσκεπάσματα, στρωσίδια.

Σστούπ^ου-ου: Κυψέλη με μέλισσες, στίπι.

Σστρἔγκλαε-α: Κακή γυναίκα, στρίγγλα.

Σστρόφ^ου-ου: Κολικός, κοιλόπονος. Π.χ.: μι ντώρι κα ντι σστρόφ^ου: με πονάει σαν από κολικό.

Στάνι-α: Καλοκαιρινή μάντρα ζώων, η στάνη.

Στά^ου: Στέκω, στέκομαι, ίσταμαι, γίνεται χρήση και για το κάθομαι αλλά με συνοδεία. Π.χ.: στε μ/πάντι: κάθισε, στάσου κάτω, ενώ με το σιέντι: κάθισε, εννοείται το κάτω γιατί είναι το κάτω.

Στένγκ^ου-ου: Ο αριστερός. Θηλ.: στένγκαε-α. Μένα ατσάστενγκα: το αριστερό χέρι.

Στι: Αγία. Στιμιρί-α: Αγία Μαρία - Παναγία.

Στιά^ου-ου: Το αστέρι. Πληθ.: στἔλι-λι: μια πολύ μακρινή λάμψη, τα αστέρια.

Στίβε-α: Σωρός, στοιβαγμένα υλικά, στοίβα. Στόγκ^ου-ου: ο σωρός.

Στιβανίου: Το επιπλέον πάνω στη στοίβα.

Στικόρ^ου: Στραγγίζω. Στικουράρι-α: το στράγγισμα. Στικαιτώρε-α: η τσατίλα. Στικουράτ^ου-ου: ο στραγγισμένος. Πληθ.: στικουράτσ^ι-ιε. Θηλ.: στικουράτε-α. Πληθ.: στικουράτι-λι.

Στιμένε-α: Η εβδομάδα.

Στινουχουρισἔστ^ου: Στεναχωρώ. Στἔρνε-α: η στέρνα.

Στιϼπουἔστ^ου: Στειρώνω, γίνομαι στείρος. Στἔϼπ^ου: στείρος, στέρφος. Θηλ:. στιάϼπε-α. Πληθ.: στἔϼπι-λι. Στιϼπουέρι-α: το στείρωμα.

Στίχιμε-α: Στοίχημα. Στουλίδι-α: το στολίδι.

Στίχ^ου-ου: Βροχή ξαφνική, πλάγια με αέρα.

Στιψἔστ^ου: Φταίω. Στιψἔρι-α: το φταίξιμο. Στιψίτ^ου-ου: φταίχτης. Πληθ.: στιψίτσ^ι-ιε. Θηλ.: στιψίτε-α. Πληθ.: στιψίτι-λι.

Στουλισἔστ^ου: Κοσμώ, ομορφαίνω, στολίζω.

Στούμ/μπ^ου-ου: πώμα, τάπα.

Στουϼτἔτζ^ου: Φταρνίζομαι. Στουϼτάρι-α: το φτέρνισμα.

Στράγκ^ου & τράγκ^ου: Τραβώ, σέρνω και κατά το Ελληνικό: τι τραβάω, τι έχω τραβήξει, τραβάω μπροστά, κ.λπ..

Στράννι^ου-ου: Το ρούχο, το ένδυμα. Πληθ.: στράννι-λι.

Στράχαε-α: Πλάγια κατασκευή για προφύλαξη των ζώων από την βροχή, πλάγιο γείσο, στρέχα.

Στρέμμπ^ου: Στραβώνω και στραβός. Πληθ.: στρένγκ^ι-ιε. Θηλ.: στρέμμπε-α. Πληθ.: στρέμπι-λι. Στριμμπάρι-α: το στράβωμα.

Στρι: Πάνω από. Π.χ.: στρι κάλι: πάνω από το δρόμο.

Στρικἔστ^ου: Στερεύω, στεγνώνω από νερό. Γεννώ πρόωρα για ζώα. Στρικἔρι-α: το στέρεμα. Στρικίτ^ου-ου: στερεμένος. Πληθ.: στρικίτσ^ι-ιε. Θηλ.: στρικίτε-α. Πληθ.: στρικίτι-λι. Ε! ντουμιτζάλε νι στρικίμ^ου: Ε θεέ μου στερέψαμε, λέγεται σε ανομβρία.

Στριμτἔτζ^ου: Στενεύω. Στριμτάρι-α: το στένεμα. Στρίμτ^ου-ου: στενός. Πληθ.: στρίμτσ^ι-ιε. Θηλ.: στρίμτε-α. Πληθ.: στρίμτι-λι.

Στρίνγκ^ου: Σφίγγω. Στριντζἔρι-α: το σφίξιμο. Στρίν/τ^ου-ου: ακούγεται στρίμτ^ου: σφιγμένος. Πληθ.: στρίν/τσ^ι-ιε. Θηλ.: στρίμτε-α. Πληθ.: στρίμτι-λι.

Στριξἔστ^ου: Συναινώ, συμφωνώ, στρέγομαι.

Στριχί^ου-ου: Δράκος των νερών και των πηγών, στοιχειό.

Στρόπ^ου-ου: Ξύλινο κοντάρι, χοντρό μεγάλο παλούκι.

Στρούνγκαε-α: Μάντρα για το άρμεγμα των ζώων.

Σφούνγκ^ου-ου: Το σφουγγάρι, ο σπόγγος.

Σφριν/τσἔλ^ου-ου: Το μικρό γεράκι, το σφριντσέλι.

Σώρι: Ήλιος. Σώϼε: ο ήλιος.

Σώϼτι-λι: Ο εμβρυακός υμένας, ο υμένας που τυλίγει το έμβρυο. Ντι λα σώϼτι πεν λα μώϼτι: από τον εμβριακό υμένα μέχρι τον θάνατο. Λέγεται όταν θέλεις να δηλώσεις ότι δεν θα αλλάξεις από μωρό μέχρι να πεθάνεις.