Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ
Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ϼάλι: Πληθ.: ϼάλι-λι: ντροπές, ανηθικότητες, κακίες, χάλι, χάλια.

Ραμαζάνι-α: η νηστεία των μουσουλμάνων, το ραμαζάνι.

ϼανἔτζ^ου: Πληγώνω και πληγώνομαι, ϼάνε-α: πληγή. ϼενιόσ^ου-ου: γεμάτος πληγές. Πληθ.: ϼενιόσσ^ι-ιε. Θηλ.: ϼενιλωσε-α. Πληθ.: ϼενιώσι-λι.

ϼάου: Η δροσιά που πέφτει τις πρωινές ώρες.

ϼάου: Πως έτσι π.χ.: ϼάου τινι: πως έτσι εσύ.

ϼάπ^ου-ου: Ο πλάτανος. Πληθ.: ϼάκ^ι-ιε. ϼάφτ^ου-ου: Ο ράφτης. Ράσ^ου-ου: το ράσο.

ρέμπελ^ου-ου και ρεμάλ^ου-ου: ρέμπελος και ρεμάλι.

ϼέν/τζε-α: Η πυτιά απ’ το στομάχι των ζώων.

ϼέννιε-α: Η ψώρα. ϼιννιόσ^ου-ου: ψωριάρης. Πληθ.: ϼιννιόσσ^ι-ιε. Θηλ.: ϼινιώσε-α. Πληθ.: ϼιννιώσι-λι.

ϼέ^ου: Πολύ, ασταμάτητα, λέγεται π.χ.: μι ντώρι ϼέ^ου: με πονάει πολύ, ασταμάτητα, όπως ασταμάτητο είναι το ϼέον-ποτάμι.

ϼέ^ου-ου: Κρίμα, λύπηση ασταμάτητη όπως το ασταμάτητο ποτάμι.

ϼέ^ου-ου: τα ρέοντα ύδατα, το ρέον, το ποτάμι. Πληθ.: ϼέουρ^ι-ϼε.

ϼέσε-α: Κρόσι. Πληθ.: ϼέσι-λι. Τα κρόσια.

Ριζιλιψἔστ^ου: Ρεζιλεύω.

ϼιζμπόγι^ου-ου: Ο αργαλειός. Πληθ.: ϼιζμπώγιλι.

ϼικί-α: στενό αυλάκι με κλίση ώστε να ρέει το νερό. Πληθ.: ρικίι-λι

Ρικί-α: το απόσταγμα, το ρακί.

ϼιμέν^ου-ου: «Βλάχος». Πληθ.: ϼιμένν^ι-ιε: (ουσιαστικό).

Ριμουξἔστ^ου: Ερημώνω, ρημάζω.

ϼίπε-α: Πληθ.: ϼίπι-λι: απότομη κατηφοριά γυμνή από φυτά.

ϼιπινντίνε-α: Απότομο κατηφορικό μέρος με αραιή χαμηλή βλάστηση.

ϼισάγιε-ϼισάγιλι: Η Κυριακή της Πεντηκοστής, τα ρουσάλια.

ϼισπινντἔστ^ου-ου: Διασκορπίζω, ϼισπινντἔρι-α: το διασκόρπισμενο, κατάσταση ασυμμάζευτη. ϼισπινντίτ^ου-ου: σκορπισμένος, διασκορπισμένος, ασυμμάζευτος. Πληθ.: ϼισπινντίτσ^ι-ιε. Θηλ.: ϼισπινντίτε-α. Πληθ.: ϼισπινντίτι-λι. Ένας στίχος «βλάχικου» τραγουδιού λέει: σόϊα ανώστε αγκουντίτε του ντουνιάου ϼισπινντίτε: η φυλή μας το σόι μας χτυπημένο σ’ όλο τον κόσμο διασκορπισμένο.

ϼιτζέμ^ου-ου: Το τελευταίο πρανές στους πρόποδες του βουνού.

ϼιτζιτίνε-α: Πληθ. ϼιτζιτίνν^ι-λι: η ρίζα των φυτών.

ρόζ^ου-ου: Ρόζος.

ϼούγκαε-α: Μισθός, αμοιβή, συνήθως για αμοιβή σεζόν καλοκαιρινής ή χειμωνιάτικης.

ϼουγκουἔστ^ου & ϼουν/τζουἔστ^ου: Παθαίνω κήλη, μεγαλώνει ο ένας όρχις και χάνεται ο άλλος. ϼόν/τζ^ου-ου: ο ασθενής από κήλη, λέγεται και ϼουνγκαέτσσι^ου.

ϼούγκουν^ου-ου: Η ρίγανη.

ϼούγκ^ου-ου: Βάτος, βατσουνιά. Πληθ.: ϼούτζι-ιε.

ρουδιάου: Η ροδιά. Ροΐδου: το ρόδι.

ϼουζβουἔστ^ου: Γκρεμίζω, κατεδαφίζω, ισοπεδώνω. ϼουζβουἔρι-α: κατεδάφιση. ϼουζβουίτ^ου-ου: κατεδαφισμένος, συντρίμμια. Πληθ.: ϼουζβουίτσι-ιε. Θηλ.: ϼουζβουίτε-α. Πληθ.: ϼουζβουίτι-λι.

ϼουζιέστ^ου-ου: Χλιμιντρίζω για άλογα. ϼουζιέσστι: χλιμιντρίζει.

ρούντ^ου-ου: Μαλακός, απαλός, ρούντος.

ϼουπουνάτ^ου-ου: Γεμάτος εξανθήματα. Θηλ.: ϼουπουνάτε-α.

ϼουπουνἔτζ^ου: Ησυχάζω, αναπαύομαι, ρουπώνω.

ϼούπουν^ου: Βγάζω κόκκινα εξανθήματα στο πρόσωπο.

ρούσ^ου-ου: Λευκόξανθος, ρούσος.

ϼουσπίε-α: Χαρακτηρισμός γυναίκας ελευθέρων ηθών, συνήθως ακολουθεί το μαβίε.  Λα μαβίε λα ϼουσπίε.

ϼουσσέστ^ου-ου: Κοκκινίζω. ϼουσσιάρι-α: κοκκίνισμα. ϼόσσι^ου-ου: κόκκινος. ϼουσσιάτου-ου: κοκκινισμένος. Πληθ.: ϼόσσι-ιε, ϼουσσιάτσι-ιε. Θηλ.: ϼόσσιε-α: κόκκινη. Πληθ.: ϼόσσι-λι: κόκκινες. ϼουσσ^ιάτε-α: κοκκινισμένη. Πληθ.: ϼουσσάτι-λι.

ϼουστόν^ου: Ανατρέπω, αναποδογυρίζω. ϼουστουνάρι-α: η ανατροπή. ϼουστουνάτ^ου-ου: αυτός που ανατράπηκε, αναποδογυρισμένος. Πληθ.: ϼουστουνάτσ^ι-ιε. Θηλ.: ϼουστουνάτε-α. Πληθ.: ϼουστουνάτι-λι.

ρουσφἔτι-α: Εκδούλευση, ρουσφέτι.

ϼουτζίνε-α: Η οξείδωση, η σκουριά.

ρουτσσιέννι: Ευχές, ευλογίες. Πληθ.: ρουτσένν^ι-λι.

ϼουφἔρικ^ου: Ράβω τα άκρα ρούχων, στριφώνω. ϼουφουκάρι-α: το στρίφωμα. ϼουφουκάτ^ου-ου: στριφωμένος. Πληθ.: ϼουφουκάτσι-ιε. Θηλ.: ϼουφουκάτε-α. Πληθ.: ϼουφουκάτι-λι.

ϼουφουσέστ^ου: Βγάζω έρπη στα χείλη. ϼουφουσέρι-α: η συνέπεια του έρπη. ϼουφουσάτ^ου-ου: Ο έχων έρπη. Θηλ.: ϼουφουσάτε-α.

ϼυγκόζ^ου-ου: Ψαθί, βούρλο, ρογκώζι.