Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ
Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

 

Κα: Σαν. Π.χ.: κα πένι: σαν ψωμί.

Καβά^ι: Αλίμονο. Π.χ.: καβά^ι ντι τίνι: αλίμονο (σου) σε σένα.

Καβαλαρί-α: Ιππικό, καβαλαρία.

Καδἔνε-α: Αλυσίδα χεριού ή ρολογιού, καδένα.

Κάδρ^ου-ου: Κάδρο, φωτογραφία.

Καέ: (σύνδεσμος) ότι, επειδή.

Καἔκι-α: Βαριά, κακιά για αρρώστια. Π.χ.: έστι καἔκ^ι: είναι βαριά άρρωστος, του θανατά.

Καέμ/που: Πεδιάδα, κάμπος.

Καέν/τ^ου: Τραγουδώ, ψέλνω, διαβάζω. Καιν/τάρι-α: τραγούδημα. Καέν/τικ^ου-ου: τραγούδι. Καιν/τάτ^ου-ου: τραγουδισμένος, ψαλμένος, διαβασμένος. Πληθ.: καιν/τάτσι-ιε. Θηλ.: καιν/τάτε-α. Πληθ.: καιν/τάτι-λι.

Καένι-λι: Σκύλος. Καετσάου: σκύλα. Καετσελούσι^ου: σκυλάκι.

Καένντ^ου: Σε ερώτηση: πότε; Π.χ.: καένντ^ου βίνι;: πότε ήρθε;

Καέϼτσε και καιϼτσικώνιε: Τραγανό ψωμιού και ό,τι άλλο τραγανό.

Καἔσστι-α: Πένσα, τανάλια.

Καέτε: Προς. Π.χ.: καέτε κάσε: προς το σπίτι.

Καέτε;: Σε ερώτηση: πόσο; πόση; Π.χ.: καέτε φάτσι: πόσο κάνει;

Καέτ^ου: Πόσο, πόσος. Καέτε: πόση, για θηλυκά.

Κάθιούν^ου: Καθένας. Θηλ.: κάθι ούνε.

Κάθι τζούε: Κάθε μέρα. Το κάθι μπαίνει μπροστά από κάθε περίοδο της ημέρας, της νύχτας, των μηνών, των εποχών, του χρόνου.

Κάθι: Έκαστος, κάθε, πάσα ένας.

Κάϊ: Ποιος; Πάντα σε ερώτηση. Π.χ.: κάϊ βίνι;: ποιος ήρθε;

Καιζάνι-α: Λέβητας, καζάνι.

Καικαιρἔτζ^ου: Κακαρίζω, μεταφορικά μιλάω πολύ και ανούσια.

Καϊκι-α: Πλοιάριο, καΐκι.

Καικότ^ου-ου: Πετεινός, κόκορας.

Καιλἔστ^ου: Ζεσταίνω, πυρώνω. Καιλἔρι-α: πύρωμα. Καιλίτ^ου-ου: πυρωμένος. Πληθ.: καιλίτσ^ι-ιε. Θηλ.: καιλίτε-α. Πληθ.: καιλίτι-λι.

Καιλίβε-α: Καλύβα. Πληθ.: καιλίβι-λι.

Καιλκαένι^ου-ου: Φτέρνα και άκρη ψωμιού. Καιλκάρι-α: πάτημα. Καιλκαιτούρε-α: πατημασιά.

Καιλκάτ^ου-ου: Πατημένος. Πληθ.: καιλκάτσ^ι-ιε. Θηλ.: καιλκάτε-α. Πληθ.: καιλκάτι-λι.

Καιλντουρἔτζ^ου: Ζεσταίνω και ζεσταίνομαι με θερμοκρασία περιβάλλοντος, φυσική. Καιλντούρι-α: ζέστη φυσική. Καιρόρι-α: ζέστη από τον ήλιο κατά το ελληνικό, καύσωνας. Δες και νγκαιλτζέστ^ου.

Καιλντουρόσ^ου: Μέρος ζεστό, καιρός ζεστός. Θηλ.: καιλντουρώσε-α.

Καιλντούσσιε-α: Δοχείο μεταλλικό, για το γάλα συνήθως.

Καιμμπάνι-α: Καμπάνα. Κάνια: κάννη όπλου.

Καιμμπισἔστ^ου: Καταλήγω πολύ μακριά.

Καιν/τίγι^ου-ου: Το χάλκινο μικρό καντηλάκι που το άνοιγμά του κατέληγε σε τραβηχτή μύτη.

Καινάτε-α: Δοχείο για νερό, κανάτα.

Καινάτια: Παραθυρόφυλλο εξωτερικό, κανάτι.

Καινιβούρ^ου: Κανναβούρι. Κιβούρι-α: τάφος. Κιβούρι.

Καινίνε-α: Άγριο λαχανικό οι ρίζες του οποίου χρησίμευαν για βαφή ρούχων.

Καινίσκ^ου-ου: Δώρο γάμου, βοήθημα, κανίσκι.

Καινίστρε-α: Κανίστρα, κάνιστρο.

Καινιτσσιούν^ου-ου: Συμβολικό αντικείμενο, δωράκι με τα χαιρετίσματα.

Καινντίλαε-α: Καντήλι, καντήλα.

Καινντισἔστ^ου: Ξεπέφτω, καταντώ.

Καινούτ^ου-ου: Ξανθός στις τρίχες.

Καίντ^ου: Κλείνω. Καιντἔρι-α: κλείσιμο. Καίσ^ου-ου: κλεισμένος. Πληθ.: καίσσ^ι-ιε. Θηλ.: καίσε-α. Πληθ.: καίσι-λι. Καἔϊ: κλειδί.

Κάϊουρ^ου-ου και κάϊρ^ου: Επεξεργασμένο λαναρισμένο μαλλί τυλιγμένο για γνέσιμο σε ποσότητα ρόκας.

Καιπἔστουρ^ου-ου: Χαλινάρι, καπίστρι.

Καιπιστἔρι-α: Σκάφη για το ζύμωμα του ψωμιού.

Καιπιτίννι^ου-ου: Προσκέφαλο, μαξιλάρι.

Καιπούσσιε-α: Τσιμπούρι.

Καιπράτζε-α: Στάνη γιδιών.

Καιϼάγκαε-α: Αποκριά. Καιζμέ-λου: κασμάς, σκαπάνη.

Καιϼάρι-α: Στενό δρομάκι, στενό πέρασμα, η ποριά.

Καιρβάνι-α: Καραβάνι. Καιράβι-α: καράβι.

Καιρβάτι-α: Κρεβάτι.

Καιρβἔγιε-α: Ψωμί αγοραστό, καρβέλι.

Καιϼίγκ^ου-ου: ράβδος βοσκού με μεταλλικό γάντζο.

Καιϼιμπούσσι^ου-ου: Στρόγγυλος καρπός άγριου δένδρου που ξεραίνεται, γίνεται ξύλο σαν μεγάλος βόλος.

Καιϼισἔστ^ου: Κλαρίζω, καθαρίζω, κλαδεύω (για δένδρα).

Καιϼιτζἔλ^ου-ου: Η κλείδωση πίσω από το γόνατο.

Καιϼίτζι: Βελόνες πλεξίματος.

Καιϼμἔζε και καιϼμιζἔζε: Βαφή βαθυκόκκινη.

Καιρμπούνι-α: Κάρβουνο. Πληθ.: καιρμπούνν^ι-ιε.

Καιρόρι-α: Θερμότης, ζέστη από τον ήλιο.

Καιϼπιτόϼ^ου-ου: Ξύλινη τάβλα για πλάσιμο και μεταφορά ζυμαρικών.

Καιϼπιτούρε-α: Ρωγμή, σχισμή, σκάσιμο. Καιρπάτ^ου-ου: έχει ρωγμή σκάσιμο, έτσι λέγεται και το νεαρό προσφιλές άτομο που έχει πεθάνει. Πληθ.: καιϼπάτσ^ι-ιε. Θηλ.: καιϼπάτε-α. Πληθ.: καιϼπάτι-λι.

Καιϼτἔστ^ου: Ενοχλώ, πειράζω. Καιϼτέρι-α: πείραγμα. Καιϼτίτ^ου-ου: πειραγμένος. Πληθ.: καιϼτίτσ^ι-ιε. Θηλ.: καιϼτίτε-α. Πληθ.: καιϼτίτι-λι.

Καιϼτσινἔστ^ου: Τρέχω. Καιϼτσινἔρι-α: τρέξιμο, τρεχάλα.

Καιϼτσσινἔτζ^ου: Σγουραίνω μαλλιά. Κιϼτσσινόσ^ου: σγουρός.

Καιϼτσσιούν^ου-ου: Χριστούγεννα. Κρισστίν^ου: χριστιανός. Θηλ.: κρισστίνε-α.

Καισόϼ^ου: Είδος τσεκουριού, κασάρι, τσαλακόπα.

Καισστίγκα: Προσοχή, μέριμνα, πρόνοια, φροντίδα. Σ^ι άϊ καισστίγκα: να έχεις την προσοχή, την μέριμνα.

Καιστούρι-α: Μαχαίρι, σουγιάς.

Καιτινάϼ^ου-ου: Κλείστρο, σύρτης πόρτας.

Καιτράνι-α: Κατράμι, πίσσα.

Καιτσάου: Η σκύλα, κακή και ανήθικη γυναίκα.

Καιτσἔ: Γιατί σε ερώτηση: Π.χ. καίτσἔ στά^ι: γιατί στέκεσαι;

Καιτσέλ^ου-ου: Κουτάβι, σκυλάκι και μια υποδιαίρεση του σκόρδου.

Καιτσί-α: Μικρό φτυαράκι για τα κάρβουνα.

Καιτσούλαε-α: Κάλυμμα κεφαλιού, κατσούλι.

Καιτσούτ^ου-ου: Μαχαίρι, το κατσούτι.

Καιφτάτ^ου-ου: Ψαγμένος και μεταφορικά: καιφτάτε-α: ψαγμένη.

Κακαράντζε-α: Η κοπριά των γιδιών.

Κάκιε-α: Κακία, έχθρα. Δες και άζμ^ου - αζμιλίκι.

Κάκ^ου: Χέζω άλλον. Μι κάκ^ου: χέζω εγώ. Καικάτ^ου-ου: σκατό. Πληθ.: καικάτσ^ι-ιε, καικάρι-α: χέσιμο. Καικάτ^ου-ου: χεσμένός. Πληθ.: καικάτσ^ι-ιε. Θηλ.: καικάτε-α. Πληθ.: καικάτι-λι. Καικαιτόσ^ου-ου: χέστης.

Κακουρίζικ^ου-ου: Κακορίζικος. Θηλ.: κακορίζικαε-α.

Καλαπόδι-α: Φόρμα παπουτσιών, καλαπόδι.

Καλαρἔτι-α: Άλογο βαρβάτο, λέγεται: φάκ^ου καλαρἔτι: ευχαριστιέμαι που κάνω ιππασία πάνω σε άλογο βαρβάτο. Στην κυριολεξία είναι: κάλ^ου αρἔτι: άλογο βαρβάτο.

Κάλαϼ^ου-ου: Το δοκάρι στο πάνω μέρος της σκηνής (τέντας).

Κάλι-α: Οδός, δρόμος.

Καλιαμμπάρε: Καλό δρόμο, καλό κατευόδιο, ο δρόμος σου να είναι εύκολος, ευνοϊκός.

Καλιγράφ^ου-ου: Καλλιγράφος.

Κάλικ^ου: Καβαλικεύω.

Καλινντάρ^ου-ου: Ημερολόγιο, καλεντάρι.

Κάλκ^ου: Πατώ, καταπατώ, ληστεύω, κατά το ελληνικό πατήσαμε την Τριπολιτσά.

Καλντιρίμ^ου-ου: Πλακόστρωτο, καλντερίμι.

Κάλντ^ου-ου: Ζεστός, θερμός. Πληθ.: κάλτζ^ι-ιε. Θηλ.: κάλντε-α. Πληθ.: κάλντι-λι.

Καλόγκουρ^ου-ου: Καλόγερος. Καλουγκράου: καλόγρια.

Καλότιχ^ου-ου: Καλότυχος. Θηλ.: καλότιχαε-α.

Κάλ^ου-ου: Άλογο. Καλούσσι^ου: αλογάκι.

Καλούπι-α: Καλούπι, καλαπόδι, μίτρα.

Κάλπικ^ου-ου: Ψεύτικος, κίβδηλος, κάλπικος.

Κάλτσ^ου: Βάζω πέταλα στα ζώα, πεταλώνω. Καιλτσάρι-α: πετάλωμα. Καιλτσάτ^ου-ου: πεταλωμένος. Πληθ.: καιλτσάτσι-ιε. Θηλ.: καιλτσάτε-α. Πληθ.: καιλτσάτι-λι.

Κάμα: Πιο. Π.χ.: κάμα γκίνι: πιο καλά. Κάμα μούλτε: πιο πολύ. Λέγεται και μα, μα γκίνι, μα μούλτε.

Καμάρε-α: Θόλος, καμάρα.

Καμαρουσἔστ^ου: Καμαρώνω, κοκορεύομαι.

Κάμε-α: Δίκοπο μαχαίρι, κάμα.

Καμίλαε-α: Καμήλα.

Καμμπούρ^ου-ου: καμπούρης.

Καϊμό-λου: καημός.

Κάν: Καθόλου. Π.χ.: νου τζέσι καν: δεν είπε καν (καθόλου).

Κάνγιλ^ου-ου: Κάγκελο. Πληθ.: κάνγκιλι.

Κανέ^ι και κανά^ι: Τουλάχιστον. Π.χ.: ντούτι κανέι πεν ακό: πήγαινε τουλάχιστον ως εκεί.

Κάνντα: Σαν να. Π.χ.: κάν ντα βίνι: σαν να ήρθε.

Κάνουρε-α: Το υφάδι, η κάνουρα.

Κάντ^ου: Πέφτω. Καιντέρι-α: πέσιμο, Καιτζούτ^ου-ου: πεσμένος. Πληθ.: καιτζούτσ^ι-ιε. Θηλ.: καιτζούτε-α. Πληθ.: καιτζούτι-λι.

Καπάρ^ου-ου: Προκαταβολή, καπάρο. Καπαρουσίτ^ου: καπαρωμένος. Θηλ.: καπαρουσίτε. Καπαρουσἔστ^ου: καπαρώνω.

Καπιτάν^ου-ου: Αρχηγός, ηγέτης, καπετάνιος.

Καπότε-α: Κάπα κοντή από γιδόμαλλο.

Κάπ^ου-ου: Κεφάλι. Νκάπ^ου: στο κεφάλι. Πίστι κάπ^ου: πάνω στο κεφάλι.

Κάπρε-α: Γίδα, κατσίκα. Καιπρίνε-α: γιδόμαλλο. Καιπρόρεα: αγριόγιδο.

Καπρίτσ^ου: Ιδιοτροπία, καπρίτσιο.

Κάρα: Αφού άμα, λέγεται και ντικάρα. Π.χ.: κάρα βίνι: αφού ήρθε, σε ερώτηση: κάρα βίνι; Κι αν ήρθε;

Καραγκιόζ^ου: Καραγκιόζης.

Καρακάντζ^ου και καρκάντζουλ^ου: Καλικάντζαρος.

Καραμούζου: Μαυρισμένος από κάρβουνα, καρβουνιασμένος.

Καραούλια: Σκοπιά, καραούλι.

Κάϼε-α:Κρέας. Καέϼμε-α: κρέας από ψόφιο ζώο, ψοφίμι.

Καρκαλἔτσ^ου-ου: Ακρίδα, καρκαλέτσι.

Καϼκίνου^ου: Αρρώστια, καρκίνος.

Κάϼκ^ου: Φορτώνω. Καιϼκάρι-α: φόρτωμα. Καιϼκάτ^ου-ου: φορτωμένος. Πληθ.: καιϼκάτσ^ι-ιε. Θηλ.: καιϼκάτε-α. Πληθ.: καιϼκάτι-λι. Καιϼκάτε: φορτωμένη, λέγεται και η εγκυμονούσα γυναίκα. Δες και γκράου.

Καρμανιόλαε-α: Λαιμητόμος, καρμανιόλα.

Καϼότσε-α: Κάρο, καρότσι.

Κάϼτι-α: Επιστολή, γράμμα, χαρτί.

Καϼτσἔλαε-α: Κιβώτιο για ρούχα, ξύλινη κασέλα.

Κάσε-α:Οικία, σπίτι. Ακάσε: στο σπίτι. Ντι ακάσε: από το σπίτι.

Κάσκ^ου: Χάσκω. Καισκάρι-α: χάσκωμα.

Κάσσι^ου-ου: Τυρί φέτα. Κάπ^ου ντι κάσσι^ου: κεφαλοτύρι.

Κάστιλι: Επί τούτου, επίτηδες. Π.χ.: ουφἔτσι κάστιλι: το έκανε επίτηδες.

Καστραβἔτσσι^ου-ου: Αγγούρι.  Καβγέ: καυγάς. Καφἔϊ: καφές.

Κατά: Κατά. Π.χ.: κατά κούμ^ου τζέσι: κατά πως είπε.

Καταδιξἔστ^ου: Καταδέχομαι. Κατακλιζμό-λου: κατακλυσμός.

Κατάρε-α: Κατάρα. Κατάλογ^ου-ου: κατάλογος.

Κατάστασι-α: Κατάσταση. Κατιγουρισἔστ^ου: κατηγορώ.

Καταχνιάου: Ομίχλη, καταχνιά.

Κατίφουρ^ου: Κατήφορος.

Κατσσιαφλάκ^ου-ου: Κλειτορίδα. Το κατσαφλάκι.

Κάτσσι^ου: Πιάνω, δένω, τακτοποιώ τα μαλλιά του κεφαλιού (για γυναίκες).

Κάφτ^ου: Ψάχνω, ζητώ, γυρεύω. Καιφτάρι-α: ψάξιμο.

Κἔγκ^ου: Πήζω. Κἔγκ^ου λάπτιλι: πήζω το γάλα για τυρί. Κιγκάρι-α: πήξιμο. Κιγκάτ^ου-ου: πηγμένος. Πληθ.: κιγκάτσ^ι-ιε. Θηλ.: κιγκάτε-α. Πληθ.: κιγκάτι-λι.

Κἔλι-α: Δέρμα, τομάρι.

Κἔλκι-α: Γυαλί και ό,τι γυάλινο.

Κἔντικ^ου: περδικλώνω. Μι κἔντικ^ου: περδικλώνομαι. Κιντικάτ^ου-ου: περδικλωμένος. Πληθ.: κιντικάτσ^ι-ιε. Θηλ.: κιντικάτε-α. Πληθ.: κιντικάτι-λι. Κιντικάρι-α: περδίκλωμα.

Κἔντουν^ου-ου: Νήμα από μαλλί σε τόπι.

Κἔπτ^ου-ου: Στήθος, θώρακας.

Κἔπτυν^ου: Χτενίζω. Κιπτινάρια: χτένισμα. Κιπτινάτ^ου-ου: χτενισμένος. Πληθ.: κιπτινάτσι-ιε. Θηλ.: κιπτινάτε-α. Πληθ.: κιπτινάτι-λι.

Κἔρι-α: Η δύση του ήλιου, τόπος ανήλιος.

Κἔρ^ου: Χάνω, χάνομαι. Κιρἔρι-α: χάσιμο. Κιρούτ^ου-ου: χαμένος και μεταφορικά. Πληθ.: κιρούτσ^ι-ιε. Θηλ.: κιρούτε-α. Πληθ.: κιρούτι-λι.

Κἔφι-α: Διάθεση, ευθυμία, κέφι.

Κεχριμπάρι-α: Ήλεκτρο, κεχριμπάρι.

Κιάτρε-α: Πέτρα γυαλιστερή, πολύτιμος λίθος.

Κιάφε-α: Οροπέδιο, πεδιάδα, κοίλωμα σε βουνό.

Κιβιρνισἔστ^ου: Κυβερνώ. Κίμιν^ου: κίμινο.

Κιβιϼσἔστ^ου: Συγυρίζω, τακτοποιώ. Κιβιϼσἔρι-α: συγύρισμα.

Κιβιϼσίτ^ου-ου: Συγυρισμένος. Πληθ.: κιβιϼσίτσ^ι-ιε. Θηλ.: κιβιϼσίτε-α. Πληθ.: κιβιϼσίτι-λι.

Κίζντε-α: Κόλπος παντρεμένης γυναίκας, δηλαδή ζευγαρωμένο. Πληθ.: κίζντι-λι. Αλλά αυτό το κόλπος, που το βρήκανε; Πως δεν το είπαν λιμάνι και το αρσενικό λιμενοβραχίονα. Δες και πίτσσια.

Κίκ^ου: Στάζω, σταγόνα-σταγόνα. Κίκουτε-α: σταλαματιά αλλά και αποπληξία. Π.χ.: σ^ι τι αγκουντιάστε κίκουτα: να σε βαρέσει εγκεφαλικό, αποπληξία.

Κιλίμι-α: Τάπητας, κιλίμι.

Κιλιπούρ^ου-ου: Εύρημα, κελεπούρι.

Κιμιάσσιε-α: Πουκάμισο, το μέσα από το εξωτερικό ένδυμα για τις γυναίκες.

Κιμιτίρ^ου-ου: Κοιμητήριο. Κόλασι-α: κόλαση.

Κιμπάμπι-α: Ψηστήρας του καφέ, καβουρδιστήρι.

Κινντισἔστ^ου: Κεντώ, δες και ντσάπ^ου.

Κινντουρἔστ^ου: Σταματώ, παύω. Κινντουρἔρι-α: σταμάτημα.

Κινντουρίτ^ου-ου: Σταματημένος. Πληθ.: κινντουρίτσ^ι-ιε. Θηλ.: κινντουρίτε-α. Πληθ.: κινιντουρίτι-λι.

Κινούσιε-α: Η στάχτη.

Κινσἔτζ^ου: Χτυπάω, κοπανάω κάποιον σε βαθμό που να μην μπορεί να κουνηθεί. Κινσάτ^ου-ου: κοπανισμένος. Πληθ.: κινσάτσ^ι-ιε. Θηλ.: κινσάτε-α. Πληθ.: κινσάτι-λι. Π.χ.: μι κινσά^ι: πιάστηκα ολόκληρος, δεν μπορώ να κουνηθώ.

Κιντἔρι-α: Στενοχώρια, μαράζι.

Κιούνγκι-α: Υπόγειος πήλινος σωλήνας μεταφοράς νερού, κιούγκι.

Κιούπι-α: Πιθάρι, κιούπι.

Κιουτί^ου-ου: Δειλός, κιοτής.

Κιόφκαε-α: Το κοτσύφι.

Κίπι και καίπι: Εξαφάνιση. Σ^ι φέτσι κίπι: εξαφανίστηκε.

Κιπινντούσσι^ου-ου: Άνθρωπος καθαρός, περιποιημένος. Θηλ.: κιπινντούσσιε-α.

Κιπί^ου-ου: Χορτάρια ή μικρά κλωνάρια στοιβαγμένα σε στύλο, θημωνιά.

Κίπουρ^ου: τσιμπώ όχι με αιχμηρό αντικείμενο αλλά με το χέρι, τσίμπημα.

Κιπρίτσσι^ου-ου: Κυπαρίσι.

Κίπρ^ου: Κουδούνι χάλκινο, κυπρί κύρια για γίδια.

Κιραμαδαριό: Κεραμιδοποιώ,καταστροφή. Κεραμίδε-α: κεραμίδι (δες και τσιρνίδε).

Κιράου: Κυρία, όμορφη γυναίκα.

Κιρἔσσ^ου-ου: Η κερασιά. Κιράσσε-α: κεράσι.

Κιρισσιάρ^ου-ου: Ο Ιούνιος μήνας των κερασιών.

Κιϼιστιάου: Ο κεντρικός δοκός και ολόκληρος ο ξύλινος σκελετός της στέγης.

Κιϼίτσσι^ου-ου: Σκαμνιά, μουριά. Κιϼίτσσιε-α: τα μούρα.

Κιϼκἔλ^ου-ου: Γάστρα κινητή το πάνω μέρος, το σκέπασμα.

Κιρκινἔκ^ου-ου: Πελαργός. Κιρδισἔστ^ου: κερδίζω.

Κιρό-λου: Ο καιρός, χρονική περίοδος.

Κισάτι-α: Απραξία, αναδουλειά, κεσάτι.

Κίσε-α: Το πουλί κίσσα. Κλίρ^ου-ου: λαχνός, κλήρος.

Κισκίν^ου-ου: Ευκίνητος, σταθερός, ζωηρός.

Κίσσι^ου και τσίσσι^ου: Ουρώ, κατουρώ. Μι κίσσι^ου: κατουρώ εγώ. Κισσάρι-α: κατούρημα. Κισσιάτ^ου: κάτουρο. Κισσιτόσ^ου: κατουριάρης.

Κιστἔρι-α και γιστἔρι: Θησαυρός θαμμένος στη γη.

Κιτιϼτσἔλ^ου και κιτιϼτσιάου: Πετραδάκια πολύ κοφτερά και πολύ σκληρό έδαφος που όταν χτυπάς με τον κασμά βγαίνουν σπίθες.

Κιχτισἔστ^ου και τσσιχτισἔστ^ου: Σαστίζω, τα χάνω. Κιχτισίτ^ου-ου: σαστισμένος και μεταφορικά άνθρωπος κρύος χωρίς ενέργεια. Πληθ.: κιχτισίτσ^ι-ιε. Θηλ.: κιχτισίτε-α. Πληθ.: κιχτισίτι-λι.

Κλαδιψἔστ^ου: Κλαδεύω.

Κλιρονόμ^ου-ου: Κληρονόμος.

Κλόπυτ^ου-ου: Κουδούνι ζώων.

Κλουκουτἔστ^ου: Αναταράζω, παφλάζω για υγρά. Κλουκουτἔρι-α: πάφλασμα. Κλουκουτίτ^ου-ου: Παφλασμένος. Πληθ.: κλουκουτίτσ^ι-ιε. Θηλ.: κλουκουτίτε-α. Πληθ.: κλουκουτίτι-λι.

Κλουτσσιέστ^ου-ου: Κλωσσάω αυγά. Κλόσσκαε-α: κλώσσα. Κλουτσσιέτ^ου-ου: κλωσσισμένος. Θηλ.: Κλουτσσιέτε-α.

Κόγι^ου-ου: Όρχις. Αρχίδι. Πληθ.: κώγιλι.

Κόθορ^ου-ου: Ξύλινο κολάρο που κρέμεται το κουδούνι στα ζώα.

Κόκ^ου: Ψήνω για ψωμί, πίτες και ό,τι αφυδατώνεται με το ψήσιμο, λέγεται και για την δυσκοίλια. Π.χ.: σ^ι κώψι του πένντικαε: ψήθηκε στην κοιλιά.

Κόνντρε-α: Ανταγωνισμός, εναντίωση, κόντρα. Δες και σἔνντρε.

Κόπ^ου-ου: Κόπος, μόχθος, προσπάθεια.

Κόρμπ^ου-ου: Κόρακας, μεταφορικά μαύρος, ελεεινός, άθλιος. Στην φράση κόρμπου ντι νέσ^ου σημαίνει άνθρωπος δυνατός, ακατάβλητος, άξιος θαυμασμού. Κόρμπα ντι μίνι: η μαύρη εγώ.

Κόϼ^ου-ου: Το δέντρο κρανιά. Κώϼε: κράνα. Από κρανιά γίνονταν ραβδιά, κλείτσες κ.λπ.. Το περίφημο: λἔμ^ου ντι κόϼ^ου: ξύλο από κρανιά.

Κόϼ^ου-ου: Χορός, κρανιά, κέρατο. Νκόϼ^ου: επικεφαλής στον χορό.

Κόσ^ου: Ράβω. Κουσἔρι: ράψιμο. Κουσούτ^ου: ραμμένος. Πληθ.: κουσούτσ^ι-ιε. Θηλ.: κουσούτε-α. Πληθ.: κουσούτι-λι.

Κότ^ου-ου: Αγκώνας του χεριού.

Κου αγουνί και καγόνια: Γρήγορα, με βία, αγωνιωδώς, ταχέως.

Κου λάϊνε: Με ευκολία. Λάϊνε: ευκολία. Νου σ^ι φάτσι κου λάϊνε: δεν γίνεται με ευκολία, εύκολα.

Κ^ου: Παρ’ όλο. Π.χ.: κου τούτ^ου γιού βίνι: παρ’ όλο που ήρθε.

Κου: Πω, επιφώνημα γυναικών. Μακρόσυρτο κουουου: πω πω πω.

Κούϊα και κούα: Η κόρα του ψωμιού.

Κουκουβιάου: Κουκουβάγια.

Κούκ^ου-ου: Το πουλί ο κούκος.

Κουκουρούντ^ου-ου & Κουκουρἔτσ^ου-ου: κοκορέτσι.

Κουκώσιε: Ψημένο καλαμπόκι, παπαδίτσες.

Κουλάκ^ου-ου: Αρτοσκεύασμα περιποιημένο για γάμο, για Πάσχα, για κουμπάρο και γενικά κουλούρι.

Κουλαούζ^ου-ου: Ακόλουθος, οδηγός, κολαούζος.

Κουλάστρε-α: Το πρώτο γάλα που είναι πηχτό. Κουρουφίκι^ου-ου: Το πολύ πηχτό πρώτο φλιτζάνι της κουλάστρας.

Κουλιάσσι^ου-ου: Πολτός από αλεύρι και νερό ή γάλα, κουρκούτι.

Κουλίνντι-α: Η παραμονή των Χριστουγέννων, το ξύλο που περνάνε, αρμαθιάζουν τα κουλούρια, τα κάλαντα-το τραγούδι των παιδιών. Το καταγράφουμε: κουλίνντι μαλίνντι ντε μάϊε κουλάκου καε ου σισ^ι τάγι^ου καικότου, καικότου σ^ι γκαιγίνα σσ^ι μβιάστα ατσά μαρίνα: κολιαντά μαλιαντά δώσε γιαγιά (από τη μάνα) το κουλούρι γιατί θα σου σφάξω τον κόκορα, τον κόκορα και την κότα, και την νύφη σου αυτή την Μαρίνα.

Κουλουβίν^ου-ου: Κολοβός. Κουλιμπίθρε-α: Κολυμβήθρα.

Κουλουμπρίν^ου-ου: Θεατρίνος, απατεώνας, κλέφτης, ψεύτης, έτσι αποκαλούνταν και ο ελληνόφωνος γκρέκος. Πληθ.: κουλουμπρίνν^ι-ιε. Θηλ.: κουλουμπρίνε-α. Πληθ.: κουλουμπρίνι-λι.

Κουλπάν^ου-ου: Πάνα μωρού, κωλόπανο.

Κούλτσ^ου: Καλτσώνω, βάζω κάλτσες, βάζω παπούτσια.

Κουμένικ^ου: Μεταλαβαίνω. Μι κουμένικ^ου: μεταλαβαίνω εγώ. Κουμνικαιτούρε-α: μεταλαβιά, κουμνουκάτ^ου: έχει μεταλάβει.

Κουμμπάρ^ου-ου: Κουμπάρος. Κουνάβι-α: κουνάβι.

Κουμνάτ^ου-ου: Κουνιάδος. Πληθ.: κουμνάτσ^ι-ιε. Θηλ.: κουμνάτε-α. Πληθ.: κουμνάτι-λι.

Κούμ^ου;: σε ερώτηση: πώς;

Κουμάνντ^ου: κουμάντο.

Κουμπάϊουρ^ου-ου: Φωλιά πουλιών και γενικά πτηνών με αυγό.

Κουνάκι-α: Σταθμός για ξενύχτωμα, κατάλυμα προσωρινό.

Κουννιἔτζ^ου: Καίω χωρίς καπνό, κρυφοκαίω. Σ^ι κουννιά τούτε νώπτια: κρυφόκαιγε όλη νύχτα.

Κουνόστ^ου: Γνωρίζω. Κουνουσστἔρι: γνώρισμα. Κουνουσκούτ^ου-ου: γνωστός. Πληθ.: κουνουσκούτσ^ι-ιε. Θηλ.: κουνουσκούτε-α: γνωστή. Πληθ.: κουνουσκούτι-λι.

Κουπάκ^ου-ου: Καπάκι.

Κουπάτσσι^ου: Δένδρο, είδος βελανιδιάς.

Κουπί-α: Ποίμνιο, κοπάδι, αγέλη.

Κουϼάου: Ζώνη, λουρί. Κουράγι^ου-ου: κουράγιο.

Κουρδουσἔστ^ου: Κουρδίζω.

Κουρἔστ^ου: Κόβω το ύφασμα για κατασκευή ρούχου, κόβω φορεσιά.

Κουρί-α: Μικρό δασύλλιο. Μέρος για κούρεμα προβάτων.

Κουϼίγκ^ου-ου: Μήνας Ιούλιος.

Κουρκουλἔστ^ου: Κουνώ την κούνια την αιώρα.

Κουϼκουμπἔτε-α: Κολοκυθιά και κολοκύθι.

Κούρμ^ου: Αποκόβω, αποχωρίζω, κομμάτι σχοινιού. Κουρμάρι-α: απόκομμα, αποχωρισμός, το χώρισμα ζευγαριών. Κουρμάτ^ου: χωρισμένος, αποκομμένος. Πληθ.: κουρμάτσ^ι-ιε. Θηλ.: κουρμάτε-α. Πληθ.: κουρμάτι-λι.

Κουρμπάνι: Θυσία, θυσιάζομαι για σένα. (Λέγεται και ως έκφραση αγάπης: Ου Κουρμπάνι)

Κούρ^ου: Καθαρίζω. Κουράρι-α: καθάρισμα. Κουράτ^ου-ου: καθαρισμένος. Πληθ.: κουράτσ^ι-ιε. Θηλ.: κουράτε-α. Πληθ.: κουράτι-λι.

Κούϼ^ου: Στάζω, σταλάζω. Κούϼε: στάζει. Κουϼάρι-α: στάλαγμα.

Κουϼούνντ^ου: Νωρίς, γρήγορα, πρόωρα.

Κουρούν^ου: Στεφανώνω. Κουρουνάρι-α: στεφάνωμα. Κουρουνάτ^ου-ου: στεφανωμένος. Πληθ.: κουρουνάτσ^ι-ιε. Θηλ.: κουρουνάτε-α. Πληθ.: κουρουνάτι-λι. Κουρούνν^ι: στέφανα.

Κούϼ^ου-ου: Πρωκτός, κώλος, δες και σσιτζούτου.

Κουρούτ^ου-ου: Με κέρατα, κερατοφόρος. Θηλ.: κουρούτε-α.

Κούϼπουν^ου-ου: Φυτό αναρριχώμενο που τυλίγεται σ’ άλλα δένδρα.

Κουϼτσσιάν^ου-ου: Κοτσάνι.

Κουσίτσε-α: Πλεξούδα, κοτσίδα.

Κούσκουρ^ου-ου: Συμπέθερος. Πληθ.: κούσσκιε. Θηλ.: κούσκρε-α. Κουσκρἔτζου: συμπεθεριάζω.

Κουσουρίν^ου-ου: Συγγενής. Πληθ.: κουσουρίνν^ι-ιε. Θηλ.: κουσουρίνε-α. Πληθ.: κουσουρίνι-λι. Κουσουρίν^ου βἔρ^ου: συγγενής βέρος, πρωτοξάδελφος. Θηλ.: κουσουρίνε βιάρε. Κουσουρίν^ου νανντόϊλια: συγγενής δεύτερος, δευτεροξάδελφος.

Κουστουσἔστ^ου: Αξίζω, κοστίζω. Κουσούρι-α: ελάττωμα, κουσούρι.

Κουτάρ^ου-ου: Κοτέτσι, ορνιθώνας. Μικρό καλύβι για τα μικρά κατσικάκια, αρνάκια. Πρόχειρη κατασκευή σκεπασμένη με κλαδιά για σκιά που κάθονταν οι άντρες κατά τη διάρκεια του γάμου και έπιναν και τραγουδούσαν «βλάχικα» πολυφωνικά τραγούδια.

Κουτἔτζ^ου: Τολμώ. Κοτώ και κουτιτζέστ^ου.

Κουτί ντι βιντἔρι: Καθρέφτης.

Κουτουβουλἔστ^ου: Κυλάω, κατρακυλώ, κυλινδρίζω στο χώμα, κουτρουβαλάω.

Κουτούμπουρ^ου: Θολώνω, ταρακουνώ το νερό για να σηκωθεί η λάσπη. Κουτούμπουρε: θολό. Κουτουμπουράτ^ου-ου: θολωμένος. Πληθ.: κουτουμπουράτσ^ι-ιε. Θηλ.: κουτούμπουρε-α. Πληθ.: κουτουμπουράτι-λι.

Κουτούτ^ου: Παρ’ ότι, μολονότι.

Κουτσάκι-α: Το ξύλο που εξέχει απ’ το σαμάρι για το πιάσιμο του σχοινιού.

Κουτσσιούμπ^ου-ου: Κούτσουρο. Κουτσσουμπιάου: κούτσουρο μικρό ατσούμπαλο.

Κουφάλαε-α: Κοίλωμα δένδρου, κουφάλα.

Κουφίνε-α: Κοφίνι ψάθινο για σταφύλια.

Κούφκι^ου-ου: Κενός, κούφιος, δες και πρόφκ^ου.

Κούφ^ου-ου: Κουφός. Δες και σούρντ^ου.

Κουφουρἔστ^ου: Ενεργούμε με διάρροια, ευκοίλια. Κουφώρι-α: προϊόν ευκοίλιας. Κουφουρίτ^ου-ου: Ευκοιλιασμένος (ευκοίλιος) και φοβιτσιάρης. Πληθ.: κουφουρίτσ^ι-ιε. Θηλ.: κουφουρίτε-α. Πληθ.: κουφουρίτι-λι.

Κόχι^ου-ου: Γωνιά, κόχη, στην γωνία αναμμένου τζακιού.

Κρἔπ^ου: Ραγίζω, σκάω, δυσανασχετώ, ζεσταίνομαι υπερβολικά. Καιρπάτε-α: το σκάσιμο της αυγής.

Κρἔστ^ου: Μεγαλώνω, υψώνομαι, ανατρέφω, αυξάνω. Κρισστἔρι-α: μεγάλωμα. Κρισκούτ^ου: μεγαλωμένος. Πληθ.: κρισκούτσ^ι-ιε. Θηλ.: κρισκούτε-α. Πληθ.: κρισκούτι-λι.

Κριθαράκι-α: Ζυμαρικό κριθαράκι, μικρός όγκος στα βλέφαρα που λέγεται κριθάρι.

Κρίμε-α: Συμπόνοια, αμαρτία, κρίμα.

Κριτσινἔστ^ου: Μασάω κάτι τραγανό που κάνει κριτς.

Κρόπ^ου: Νερό χλιαρό προς ζεστό που δεν πίνεται.

Κρούσταλ^ου: Κρύσταλλο και κρύσταλλα πάγου.

Κρούτσι-α και καιρούτσι-α: Σταυρός, σταυροκόπημα.

Κώζιε-α: Πέτσα, φλούδα, φλοιός.

Κώκαε-α: Η τρύπα της βελόνας.

Κώντε-α: Ουρά.

Κώρε-α: το σκληρό εξωτερικό του ψωμιού, κόρα.

Κώσε-α: Το μεγάλο σε κοντάρι δρεπάνι για κόψιμο χόρτων, κόσα, δες σιἔτσιρα.

Κώστε-α: Πλευρό, σπόνδυλος. Κώστιλι: τα πλευρά.

Κώτσινε-α: Πρόβατο με κόκκινες ρίγες στο κεφάλι. Κώτσιν^ου-ου: αυτός που έχει κόκκινες τρίχες στο κεφάλι.

Κώψιλι: Ανάμεσα στα δύο μπούτια, τα σκέλια, η κοψιά.